Was Tine...

Was Tine een klein meisje
Ze liep parmantig doch bedeesd
Aan mama’s hand
Vér wijzend naar verwondering
En met veel theater de neus opgetrokken
“Mama, die geur van wat is dat?”
“Van koffie en croissants, mijn schat
Van meisjes en ontbijtjes.”

Was Tine een jonge vrouw
Ze liep in botten met een hak
Aan Seba’s hand
Door ons omringd naar feestjes
Alwaar ze rode wijn bestelt
En juist vertelt over het leven
Het mooie in het licht
Van het kleine.

Was Tine een oude dame
Ze liep geholpen door een looprek
(Omdat mannen nu eenmaal vroeger sterven)
Langs kamers van andere dames
Tijdens namiddagen van thee-dansant
Een bloem zorgvuldig
In het haar gevlochten
Want mooi ben je nooit alleen.

Nu, vandaag
Lopen er door straten
Voor hen die zoekers werden
Kleine meisjes, jonge vrouwen, oude dames
Die Tine konden zijn
Maar niét zijn, net zoals
Tine soms zichzelf niet kon zijn.

Te veel pillen
Tegen te veel pijn
Laten vrienden speurend achter
Tiny bits of Tine
In elk van ons
En in het hartje van de bloem
Voorwaar een dikke zoen
Van haar, aan wie we enkel kunnen zeggen:
Adieu vriendin
Je hebt oneindig veel gegeven
De rust heb je verdiend.