Soit. Strijken is flink maar gisteren stond ik wel nog eens langs de
bar dul te doen over rijke mensen en dat we geld beter afschaffen
omdat er anders nooit iets kan veranderen – een mening met alweer
maar weinig aanhang – tot ik vandaag tijdens dat strijken een
ideetje kreeg: Plak op alles wat verkocht wordt een breukgetal met
als teller wat de minst verdienende werknemer binnen het bedrijf
krijgt en als noemer de hoogst betaalde (en herreken de teller naar
1).
En dat iedereen dan zin krijgt in een
beter verdeelde wereld en nooit meer iets koopt waarvan de breuk
groter is dan 1/20 ofzo? Of 1/50, of 1/oneindig, als hij of zij dat
wil.
Anders gezegd: maak van sociale rechtvaardigheid iets dat de mensen op een bepaalde manier
kunnen/willen consumeren.
“Hmm, mooie trui.”
(Aantrekkelijk brunette met hoge
jukbeenderen en grote blauwe ogen neemt een trui uit het rek en
kijkt het etiket na.)
“Oh zo goedkoop... Oei 1/260, neeneen dat koop
ik niet, jik.”
(De sexy brunette hangt geschrokken en vol afschuw de trui terug in het rek. Het lijkt wel of de trui besmet is met een virus. Dan wandelt ze in snelle pas de winkel
uit. Camera zoomt in op haar prachtige billen in een spannende
groene of grijze broek; tegelijkertijd to slow-motion. Het topje van een vlecht wiegt heen en weer. Winkeldeuren slaan dicht. Fade to black.)
(Op scherm: grote witte vierkante
letters)
WINKEL MET EEN GEWETEN
... of toch iets meer op zijn Bill Hicks's