lieve vrienden!
het is met scheurlip dat ik hier al glimlachend voor het computerscherm gebogen zit. ik ben ondertussen al een paar dagen in mongolie, en eerlijk gezegd: het doet goed om terug bekeken te worden van tussen die smalle spleetjes der aziatenoogjes, vanachter gitzwart blinkende froufrous (vooral de vrouwenblikken doen mij aangenaam aan natuurlijk).
mar laat me eerste even vertellen over het vertrek uit irkutsk. een dag gebleven maar, nog geen 24 uur eigenlijk, maar in de namiddag met Martin, een oostenrijker waar ik in de guest house mee had ontbeten, op weg naar de moskee (we hoopten op het einde van het suikerfeest; achteraf gezien waren we een paar dagen te vroeg) een onrustwekkend natuurfenomeen meegemaakt. toen we de hostel verlieten was het nog lekker nazomer, uitje in het t-shirt, dat soort van dingen. maar vijf minuten later begon het stf uit de straten omhoog te komen, gevoed door een ijzige wind waarop ik naar Martin keek en voorstelde om toch maar terug te keren. net voor we de hostel binnengingen begon het ook te regenen. tien minuten later waren de straten bedekt met sneeuw, en was de temperatuur gezakt tot 1 graad (belachelijk, ee, dat het net niet wou vriezen; dan had ik kunnen schrijven 'tot onder het vriespunt' en was iedere lezer gegaan van 'wooooow!')
met plotse sneeuwval komt ook verkeerschaos, waardoor we die avond genoodzaakt waren om twintig minuten door de apocalyps naar het vokzal te wandelen. sommigen hadden een taxi geprobeerd, en waren halverwege de rit genoodzaakt geweest om eruit te springen en met zak en al in looppas naar het station te frutten om toch maar de trein naar Ulan Bator, of Ulan Ude - de russische grensstad - te halen.
kletsnat op de trein, maar wel de leukste coupee van alle keren tot nu toe. samen met een koppel denen, hij, christian, een freelance drummer en zij, camilla, een freelance acrobate (!) waarmee het direct klikte. bieren werden van hun vervelend kroonkurkje ontdaan en uitgegoten, gevolgd door de wodka die ik ging sparen en de gepekelde tomaten die christian ging sparen (superlekker). maar best van al was de vierde persoon: een oude mongool, de enige authentieke passagier op deze toeristentrein, die een carriere als ambassademedewerker achter de gekormde rug heeft; en gedurende de helse reis verhalende uitspuwde als Nolle en zijn draaimolen. in het frans, want onder andere in noord-afrika gezeten. maar ook in vietnam tijdens de oorlog, waar hij vijf keer bijna een bom op zijn kop kreeg, maar telkens net ontsnapte; gebeurtenissen die hij nu in een treinwagon met hartverwarmend plezier kon vertellen aan de enige toerist met kennis van het frans. later tijdens de dertig-uur durende treinrit kwamen steeds meer toeristen informatie vragen aan 'de belg en de oude mongool'. en ik maar vertalen!
soit, aangekomen in Ulan Bator, besneeuwd en koud, en samen met martin, de oostenrijkse treinbestuurder waaraan ik in irkutsk besloten had om tenminste voor een paar dagen mn wagonnetje vast te haken, een metafoor die zo voor de hand ligt dat het belachelijk is. hij is op weg naar pakistan en iran, en heeft zowat al de halve wereld afgereisd (met het gevolg dat ik hier nu in mongolia zit met een rits plannen in mn hoofd; de volkeren ter wereld, ze zijn nog niet van me af nee).
samen de eerste dag rondgelopen in UB, en de tweede dag op een tour geweest naar het Terelj national park, om bij een nomadenfamilie te logeren in zo'n typische tent, een 'ger'. dat klinkt allemaal authentiek, maar vergis je niet. het is allemaal heel erg toerisctisch en geregeld, zo erg dat ik er eigenlijk genoeg van heb om tussen de toeristen te zitten en de drie dagen die nog resten anoniem en alleen in de stad ga rondlopen (er liggen hier oa. nog heel wat dinobeenderen in het natuurhistorisch museum die ik zeker wil zien). martin is ondertussen vertrokken op een tweede tour, naar de gobi woestijn, waarvoor ik dus heb gepast.
zo.
dat is het ongeveer, de update.
ik ben gelukkig, en verlang naar het vervolg van mn trip: minstens twee weken in het china van tina. en wat er dan gebeurt, dat zien we nog wel.
dinsdag 22 september 2009
vrijdag 18 september 2009
Kazan - Irkutsk
irkutsk again! wel leuk, zo terugkomen in een stad waar k een jaar geleden nooit van gedacht dat ik er in mijn mensenleven uberhaupt ooit zou passeren. ik heb er 68 uur voor op de trein gezeten, dat wel. en daarover wil ik even een paar dingen zeggen:
*het leven gaat op zo'n trein op een totaal ander ritme. tijd is obsolete (ik weet niet hoe dit in het nederlands uit te drukken). i like. er zijn echter een aantal zaken die voor een verwende westerling moeilijk kunnen lijken. Drukte soms, geen privacy. maar vooral: het toilet. 'du hasst den schonsten Arsch der Welt' zong een zangeres door de aftandse boxen... ewel...
op trein #82 de vuile pot opgemerkt en beslist om mijn beproefde techniek toe te passen voor dergelijke gevallen (cfr. festivals): de eerste dag(en) een massa wit brood eten om zo een verstopping te veroorzaken waarachter al de rest voor een paar dagen blijft steken.
Maar de laatste dag kreeg 'k zo'n last van flatulentie dat 'k toch maar besloot om - for the sake of my coupeegenoot - van mn gat een steen te maken en me op de vieze bril neer te vleien, natuurlijk niet zonder de voorzorgelijke toiletpapieren beschermlaag aan te brengen.
Daar dan een drol gemaakt als een koningscobra, een breed kopke (de stop) gevolgd door een lang lijf (de rest) dat maar bleef groeien zodat ik me even zorgen begon te maken of die slang wel helemaal in het mandje zou passen - ze zijn namelijk niet zo diep, de wc-potten op russki treinen. maar net op tijd verscheen uit het holletje toch de staart, gevolgd door een zucht van verlichting en opluchting...
och ja, kaka; vergeef me deze uitwijding, lieve lezer. ik ben immers op weg naar het verre oosten, en daar hebben ze zelfs knuffels in de vorm van pis & stront, dus wordt me deze misschien al te plas-tieken uitstap naar de wereld van het kleinste kamertje me gauw vergeven, toch? en soms zijn details nu eenmaal belangrijker dan het grote verhaal, want alle grote verhalen zijn toch al verteld (Tolstoy again).
*een tweede aspect is het alleen zijn met one's brain. 'k begon om redenen die me later ontgaan zijn, na te denken over beginletters, en ik vind B een van de minst aangename in die positie: boom beest berg, allemaal niet echt favoriete woorden van mij - beneveld gaat nu nog, maar dat komt denk ik vooral omdat hoe langer het woord , hoe minder van belang de beginletter.
neem nu 'necrofilie''. zou het niet nog viezer aanvoelen moest het 'becrofilie'zijn, zelfs al gaat het hier om een vierlettergrepig woord?
in de andere richting heb je dan bijvoorbeeld 'bestialiteit'. 'nestialiteit' daarentegen, dat klinkt verdomd bijna gelijk iets om mee in bed te kruipen!
In mijn taalgevoel krijg je dan volgende volgorde van aangenaamheid:
1. nestialiteit
2. necrofilie
3. bestialiteit
4. becrofilie
(1. en 3. omdat ik het toch eerder met een schaap zou doen dan met een mensenlijk.)
maar kijk!in de rangorde van taalgevoel prefereer ik toch necrofilie boven bestialiteit. vreemd toch?
het ergst van al is nog dat ik mn noedels liet koud worden om dit hier allemaal op te schrijven - echt waar. die noedels zijn immers toch maar om van te ... Braken)
maar stel nu dat ik de omgekeerde beweging had moeten maken en het oorspronkelijk als volgt in Van Dale staat:
nestialiteit: de onweerstaanbare drang om de liefde te bedrijven met dieren allerhand.
becrofilie: de onweerstaanbare drang om de liefde te bedrijven met (liefst rottende) lijken.
dan zou ik, net als eerder, EN conform de ranglijst der taalgevoel eerder opsteld, nog steeds liever een koe vogelen dan een verkeerslachtoffer.
wat dan als we de oefening herdoen, en necrofilie over bestialiteit springt? zou ik dan geneigd zijn om doden te verkiezen boven fauna???
CONCLUSIE: >60 uur + kleine treincoupee = madness in every direction; debauchery. en dat is tenminste exacte wetenschap.
(moest 'hoer' 'boer' zijn en 'boer' 'hoer', zou ik dan nog de hoer verkiezen? boerendochters tellen niet mee natuurlijk)
***
ik vertek vanavond al naar Ulan Bator. gelukkig heb ik hier in de hostel vriendjes gemaakt die net als ik de trein van tien voor tien plaatselijke tijd nemen. gelukkig indeed.
a la prochaine, mes ami(e)s
*het leven gaat op zo'n trein op een totaal ander ritme. tijd is obsolete (ik weet niet hoe dit in het nederlands uit te drukken). i like. er zijn echter een aantal zaken die voor een verwende westerling moeilijk kunnen lijken. Drukte soms, geen privacy. maar vooral: het toilet. 'du hasst den schonsten Arsch der Welt' zong een zangeres door de aftandse boxen... ewel...
op trein #82 de vuile pot opgemerkt en beslist om mijn beproefde techniek toe te passen voor dergelijke gevallen (cfr. festivals): de eerste dag(en) een massa wit brood eten om zo een verstopping te veroorzaken waarachter al de rest voor een paar dagen blijft steken.
Maar de laatste dag kreeg 'k zo'n last van flatulentie dat 'k toch maar besloot om - for the sake of my coupeegenoot - van mn gat een steen te maken en me op de vieze bril neer te vleien, natuurlijk niet zonder de voorzorgelijke toiletpapieren beschermlaag aan te brengen.
Daar dan een drol gemaakt als een koningscobra, een breed kopke (de stop) gevolgd door een lang lijf (de rest) dat maar bleef groeien zodat ik me even zorgen begon te maken of die slang wel helemaal in het mandje zou passen - ze zijn namelijk niet zo diep, de wc-potten op russki treinen. maar net op tijd verscheen uit het holletje toch de staart, gevolgd door een zucht van verlichting en opluchting...
och ja, kaka; vergeef me deze uitwijding, lieve lezer. ik ben immers op weg naar het verre oosten, en daar hebben ze zelfs knuffels in de vorm van pis & stront, dus wordt me deze misschien al te plas-tieken uitstap naar de wereld van het kleinste kamertje me gauw vergeven, toch? en soms zijn details nu eenmaal belangrijker dan het grote verhaal, want alle grote verhalen zijn toch al verteld (Tolstoy again).
*een tweede aspect is het alleen zijn met one's brain. 'k begon om redenen die me later ontgaan zijn, na te denken over beginletters, en ik vind B een van de minst aangename in die positie: boom beest berg, allemaal niet echt favoriete woorden van mij - beneveld gaat nu nog, maar dat komt denk ik vooral omdat hoe langer het woord , hoe minder van belang de beginletter.
neem nu 'necrofilie''. zou het niet nog viezer aanvoelen moest het 'becrofilie'zijn, zelfs al gaat het hier om een vierlettergrepig woord?
in de andere richting heb je dan bijvoorbeeld 'bestialiteit'. 'nestialiteit' daarentegen, dat klinkt verdomd bijna gelijk iets om mee in bed te kruipen!
In mijn taalgevoel krijg je dan volgende volgorde van aangenaamheid:
1. nestialiteit
2. necrofilie
3. bestialiteit
4. becrofilie
(1. en 3. omdat ik het toch eerder met een schaap zou doen dan met een mensenlijk.)
maar kijk!in de rangorde van taalgevoel prefereer ik toch necrofilie boven bestialiteit. vreemd toch?
het ergst van al is nog dat ik mn noedels liet koud worden om dit hier allemaal op te schrijven - echt waar. die noedels zijn immers toch maar om van te ... Braken)
maar stel nu dat ik de omgekeerde beweging had moeten maken en het oorspronkelijk als volgt in Van Dale staat:
nestialiteit: de onweerstaanbare drang om de liefde te bedrijven met dieren allerhand.
becrofilie: de onweerstaanbare drang om de liefde te bedrijven met (liefst rottende) lijken.
dan zou ik, net als eerder, EN conform de ranglijst der taalgevoel eerder opsteld, nog steeds liever een koe vogelen dan een verkeerslachtoffer.
wat dan als we de oefening herdoen, en necrofilie over bestialiteit springt? zou ik dan geneigd zijn om doden te verkiezen boven fauna???
CONCLUSIE: >60 uur + kleine treincoupee = madness in every direction; debauchery. en dat is tenminste exacte wetenschap.
(moest 'hoer' 'boer' zijn en 'boer' 'hoer', zou ik dan nog de hoer verkiezen? boerendochters tellen niet mee natuurlijk)
***
ik vertek vanavond al naar Ulan Bator. gelukkig heb ik hier in de hostel vriendjes gemaakt die net als ik de trein van tien voor tien plaatselijke tijd nemen. gelukkig indeed.
a la prochaine, mes ami(e)s
zondag 13 september 2009
kazan, bijna het vertrek
mijn laatste dag in kazan. veel staat er niet meer op het programma; ik ga nog eens de tataren wandelroute doorheen de oudste settlements doen, en dan leg ik me neder op mn hotelbed om nog n beetje naar het sportkanaal te gapen (gisteren russisch kampioenschap vrouwen beachvolley! met van die miniscule broekjes die heelsan tussen de billen kruipen!) en dan om 2.25 vertrekt mn trein vanuit kazan vokzal. 's nachts ja. niet echt ideaal, maar verre treinen neemt men niet wanneer men dat eigenlijk wil.
dit is overigens een pracht van een stad, helemaal anders dan petersburg en moskou, die op en top russisch zijn zoals wij westerlingen ons dat voorstellen. classicisme met af en toe een knipoog naar het verleden (lenin, niet stalin). ik denk trouwens dat lenin heel lief is geweest voor de tataren; de unief noemt naar hem, hij heeft een straat, er staan beelden,... terwijl in petersburg amper melding wordt gemaakt van dat deel van het verleden. soit. petersburg was net als yekaterinburg een tsarenstad.
kazan is een mengeling van islam en orthodoxe kerk. het plaatselijke kremlin (dat eigenlijk 'burcht' betekent en duidt op de ommuring waarbinnen alle belangrijke gebouwen van de stad zijn gesitueerd) bevat naast een prachtig versierde kerk (qua gouden kitsch versieringen zijn het voor eens en altijd de russen die het better doen) ook een nog mooiere met azuurblauw afgewerkte moskee. BINNEN DEZELFDE BURCHT. op het gebied van tolerantie kan de rest van de wereld aan tatarstan nog een puntje zuigen als je het mij vraagt (en aangezien ik wschl de enige mens ben uit uw vriendenkring die ooit in kazan was, doe je dat maar best zo; waarmee ik de persoonlijke vriendenkring niet wil bagatelliseren, maar enkel wijzen op het feit dat het ZONDE is van al die citytrips naar barcelona en amsterdam. het geld dat je meer betaalt voor vliegtickets maak je hier op een dag goed door te eten en te drinken, en musea et al. te bezoeken - 60 frank voor een voetbalmatch, remember)
dat het publiek vrij de kerk binnen mag om rond te kijken, maar de moskee gesloten blijft, is dan weer iets waar de islam volgens mij dringend werk van moet maken... maar aangezien ik geen moslimvrienden heb, is dat n beetje preken in de woestijn, hein? en dan is dat op zijn beurt iets waar ik dan weerdringend werk van moet maken.
plannen om de wereld aan te doen. ROCKS! Verlaat uw aller huizen, Belgen.
petersburg - kazan
de laatste volle dag in petersburg iets volstrekt belachelijk toeristisch gedaan en op n boottochtje geweest. om eerlijk te zijn, uit pragmatische overwegingen. op het water bruint een mens namelijk sneller, en ik wil echt in china toekomen met een bronzen gezicht. aangezien het ook hier in kazan aan het nazomeren is dat het knettert, lijkt me dat wel te gaan lukken.
laatste avond petersburg: gemerkt dat rusland die avond speelde tegen wales, en aan de praat geraakt met Nicolai - my nick name is nick - de hostelconcierge. heel interessante figuur, ex-zeilkampioen die ervan droomt op cuba een soort hostel/yachthaven te beginnen. hij wou wel mee op cafee gaan kijken naar de voetbal. (ik heb al ons bier betaald, me dunkt dat de man, al getrouwd met kind, maar ver van huis zijn brood aan het verdienen, het niet echt breed had hangen). rusland heeft goeie voetballers maar geen team, zei nicolai, en ik antwoordde dat belgie het zelfde probleem heeft. rusland won wel met 1-3.
Voor tvoetbal had nicolai me meegenomen naar de zeilclub van petersburg, en me de zee getoond bij het geklingel van kabel tegen mast. mooi emomoment.
s anderdaags weg uit de mooiste stad van rusland, en de trein op voor een 21-uur durende trip naar tartarenland, kazan. in de coupe het gezelschap gekregen van twee russische soldaten, en zoals gewoonlijk na het breken van het initiele ijs, goeie vriendjes gemaakt. ik wees naar de sterren op de schouder van de officier (de andere was een jonge gast) en vroeg 'general'? ze moesten beide lachen en de officier antwoordde 'njet, kapitan' en wees naar het embleem op zijn kepi. een half uur later haalde hij het eraf en kon ik het opspelden op mn geruit zwervers. 'jan russki kapitan', zei sasha de kapitein, en hief nog n beker met wodka in de lucht.
ik had niet gegeten vooraf, en om vier uur (namiddag) was de eerste fles al halfweg, en tegen zes uur de tweede en nog n uurtje later strompelden we richting restoranwagon voor meer. het werd bierm maar wat erna nog gebeurde kan ik me niet herinneren.
het werd een lastig s anderdaags, en toen sasha de kapitan op een perron ook nog eens een grote gerookte wolgavis kocht en aan flarden sneed in de coupee, heeft het niet veel gescheeld of mn luttele ontbijt lag op de tafel, of het zetelbed.
maar goed, alles overleefd, en eigenlijk is er nog veel meer, maar mn tijd zit er hier bijna op - ik ben voor dit internet helemaal naar de russische post gewandeld (ik zit hier naast t personeel achter de balie en om de vijf minuten komt hier een rus om mijn diensten vragen waarna ik ze doorverwijs naar 'mn collega's' superlol), want op zondag moet je de russen niet veel vragen. het zijn zo'n lieverds, maar zondagen hoor je eigenlijk op de trein door te brengen.
enkel nog dit: gisternavond naar Rubin Kazan - Saturn Moscow gaan kijken. eindstand 5-1! veel maladjetsh geroepen en meegedaan met de wave, en gezongen van kazanski rubin, wat denk ik iets wil zeggen als ' de robijn van kazan' (niet mis zo n edelsteennaam voor voetbalclubs; wat dacht je van 'brugge briljant'?) en toen ik om mn ticket ging snamiddags redelijk gek gekomen; ze zitten hier in een champion's league poule met inter en barcelona! messi komt hier gewoon dribbelen binnen twee weken. stel je voor dat ik hier toen was geweest OH MY GOD. een ticket voor een eersteklassematch kost hier trouwens 60 rubli. dat is hetzelfde als belgische frank ja...
DAVAI!
laatste avond petersburg: gemerkt dat rusland die avond speelde tegen wales, en aan de praat geraakt met Nicolai - my nick name is nick - de hostelconcierge. heel interessante figuur, ex-zeilkampioen die ervan droomt op cuba een soort hostel/yachthaven te beginnen. hij wou wel mee op cafee gaan kijken naar de voetbal. (ik heb al ons bier betaald, me dunkt dat de man, al getrouwd met kind, maar ver van huis zijn brood aan het verdienen, het niet echt breed had hangen). rusland heeft goeie voetballers maar geen team, zei nicolai, en ik antwoordde dat belgie het zelfde probleem heeft. rusland won wel met 1-3.
Voor tvoetbal had nicolai me meegenomen naar de zeilclub van petersburg, en me de zee getoond bij het geklingel van kabel tegen mast. mooi emomoment.
s anderdaags weg uit de mooiste stad van rusland, en de trein op voor een 21-uur durende trip naar tartarenland, kazan. in de coupe het gezelschap gekregen van twee russische soldaten, en zoals gewoonlijk na het breken van het initiele ijs, goeie vriendjes gemaakt. ik wees naar de sterren op de schouder van de officier (de andere was een jonge gast) en vroeg 'general'? ze moesten beide lachen en de officier antwoordde 'njet, kapitan' en wees naar het embleem op zijn kepi. een half uur later haalde hij het eraf en kon ik het opspelden op mn geruit zwervers. 'jan russki kapitan', zei sasha de kapitein, en hief nog n beker met wodka in de lucht.
ik had niet gegeten vooraf, en om vier uur (namiddag) was de eerste fles al halfweg, en tegen zes uur de tweede en nog n uurtje later strompelden we richting restoranwagon voor meer. het werd bierm maar wat erna nog gebeurde kan ik me niet herinneren.
het werd een lastig s anderdaags, en toen sasha de kapitan op een perron ook nog eens een grote gerookte wolgavis kocht en aan flarden sneed in de coupee, heeft het niet veel gescheeld of mn luttele ontbijt lag op de tafel, of het zetelbed.
maar goed, alles overleefd, en eigenlijk is er nog veel meer, maar mn tijd zit er hier bijna op - ik ben voor dit internet helemaal naar de russische post gewandeld (ik zit hier naast t personeel achter de balie en om de vijf minuten komt hier een rus om mijn diensten vragen waarna ik ze doorverwijs naar 'mn collega's' superlol), want op zondag moet je de russen niet veel vragen. het zijn zo'n lieverds, maar zondagen hoor je eigenlijk op de trein door te brengen.
enkel nog dit: gisternavond naar Rubin Kazan - Saturn Moscow gaan kijken. eindstand 5-1! veel maladjetsh geroepen en meegedaan met de wave, en gezongen van kazanski rubin, wat denk ik iets wil zeggen als ' de robijn van kazan' (niet mis zo n edelsteennaam voor voetbalclubs; wat dacht je van 'brugge briljant'?) en toen ik om mn ticket ging snamiddags redelijk gek gekomen; ze zitten hier in een champion's league poule met inter en barcelona! messi komt hier gewoon dribbelen binnen twee weken. stel je voor dat ik hier toen was geweest OH MY GOD. een ticket voor een eersteklassematch kost hier trouwens 60 rubli. dat is hetzelfde als belgische frank ja...
DAVAI!
dinsdag 8 september 2009
van brussel over tallin tot in st. petersburg
wow!
die stad waar ik de laatste twee dagen in rondliep, er zijn geen woorden voor. maar deze blog is een blog van woorden dus kga 't toch maar proberen; vergeef me een eventuele faling. (het failliet van het geschreven woord is niet iets waar ik me zomaar bij neerleg. overigens een zeer russische gedraging. dixit lev tolstoy, waarop hij zich aan zijn bureautje daar te landgoed in moscow neerzette en het monumentale Война и мир (war & peace) neerschreef, een moordwapen - in meer dan een opzicht - waar ik me dezer dagen aan bezig.)
maar dat eerst kwam nu ook maar eerst komt zeker? en dus een kort resumee, ik ben immers nog maar net weg. ook al zal het voor de mensen die me echt graag zien misschien al weer een eeuwigheid lijken...
brussel: na een avondje schaak met ewald en orval ten slaapgrave gedragen met een licht hoofd en een nasmaak die me een lange tijd zal ontberen. ik ben daar rouwig om ja. vroeg eruit (meer rouwigheid) om tram 51 te nemen naar het zuid, de airport express op en naar de luchthaven. geen volk aan de check-in, zalig, en ook in de boeing naar tallin weinig medepassagiers - wie dus ook eens een rij stoelen voor zichzelf wil, boekt mss best eens bij estonian air.
tallin vanuit de lucht zag er overigens wreed schoon uit, citytript er dat eens iemand en laat het me weten? zo schoon dat ik even vloekte van 'miljaarde, waarom heb 'k nie harder gezocht naar ferryboten tot in st. petersburg.'
maar dat was buiten het tweede deel van mn vlucht gerekend. want die verliep immers hiermee. je hebt pas echt gevlogen als je in zo'n ding gezeten hebt, echt waar. ik ben dan ook n volledige sucker voor ouderwetse manieren van transport en zo'n propellervliegtuigken past perfect in dat plaatje. plots ben 'k niet meer beschaamd van gevlogen te hebben tijdens mn traject. alvast minder als die flauwe vlucht van berlijn naar brussel verleden keer, na al die kilometers met trein en boot... maar neem het van mij aan: onbetaalbaar is de kriebel van de turbulentie in zoiets. en als er dan nog iemand rode wijn morst over een beige broek en alle dertig passagier beginnen te joelen van plezier, dan is tenminste dat deel van de reis al geslaagd.
en dan: Санкт-Петербу́рг
van de luchthaven naar het centrum was een fluitje van een cent. voor 26 рубль (rubli) tot aan het handigste metrostation, tot de chauffeur de groene trekrugzak vanuit de koffer op de straatkant neerzette, zijn linkerhand opende en met zijn rechter vijf vingers toonde; zoveel zeggend als 'stomme toerist, jij dokt nog 50 meer af. met een 'russki njet' en wat schouderophalen ervan af geraakt. grappige russen; ze geven veel te vlug op.
ik had me voorbereid deze keer; op google hostels opgezocht met het gedacht van, ik ga die taktiek van dicht bij het station maffen en betalen wat ze vragen (met een trek van de gouden mastercard - dan voel je het pas later) een laten varen en low-budget reizen, ja amai mn frak. de eerste hostel, daar brandde gelijk wel licht binnen (heb door het sleutelgat getuurd) maar opendoen? ho maar. 'k vroeg het aan een st. petersburger en die dacht misschien zijn ze aan 't slapen. mooi.
dan mn plan aangepast van bed in het centrum naar bed in de buurt van het station, dus met heel de zooi terug op de metro en naar een tweede adres en daar was zelfs geen hostel, maar een bank. die financiele wereld houdt zich met niets anders bezig dan het op flessen trekken van brave burger glijk gij en ik, beste lezer. al dat geld in een geitesok zeg ik! (ironie met die mastercard van daarnet niet gemist? goed zo.)
maar kom. vier uur na aankomst toch een plek gevonden, weg van het centrum en weg van het station. in een kamer met allemaal oudere mensen waarvan een deel moslims die af en toe op hun bed zitten te bidden als 'k binnenkom. iets waarop ik niet goed weet hoe te reageren. biddende mensen, wij zijn dat helegans niet meer gewend ee. op zijn russisch aanvankelijk weer n koele ontvangst gekregen, maar nu sluiten ze me toch alweer in de armen. ondertussen krijg 'k knikje van herkenning op de gang, en de oudere dametjes beginnen alweer honderduit te vertellen, tot de buitenlander zegt 'russki njet' waarop ze gemeend beginnen giechelen.
dat van die hostels was dus gisteren, maar vandaag heel de dag rondgewandeld (eerst nog probleemloos mn tickets afgehaald, nvdr.) in wat mss wel de mooiste stad is waar ik ooit doorgelopen ben. het graf van dostoejevski gezien, en tchaikovsky (staat er een kerkhof op de kaart dan moet ik daarnaartoe ja, zeker als de kaartenmaker necropolis gebruikt ipv. cemetery). langs de vele kanalen gewandeld, half met opzet verdwaald, en natuurlijk naar Государственный Эрмитаж geweest: goeiegod! ik was in versailles en het louvre, ewel dat is beide in ene trek. gauguin, matisse, de vlaamse en hollandse meesters,... EN, op een groep koreanen met gids gebotst en een woordje koreaans gewisseld! wat ben ik toch een wereldburger n'est-ce pas? trouwens in een restaurant met italiaanse inslag gedineerd en het personeel dacht dat ik een italiaan was. een voorgerechtje gekregen met complimenten van de chef, en met veel aandacht voor detail bediend geworden. ik heb ze in de waan gelaten... natuurlijk.
voor morgen: ik ben er nog niet uit. nog een beetje rondwandelen; nabokov heeft hier ook wel een museumhuis ofzo, net als pushkin. misschien dat ik daar eens ga. en naar de vrouwen kijken natuurlijk, want er is geen russische stad of er loopt een horde schone dames rond met dat mysterieus ironisch lachje rond de lippen...
komt dat zien, komt dat zien!
die stad waar ik de laatste twee dagen in rondliep, er zijn geen woorden voor. maar deze blog is een blog van woorden dus kga 't toch maar proberen; vergeef me een eventuele faling. (het failliet van het geschreven woord is niet iets waar ik me zomaar bij neerleg. overigens een zeer russische gedraging. dixit lev tolstoy, waarop hij zich aan zijn bureautje daar te landgoed in moscow neerzette en het monumentale Война и мир (war & peace) neerschreef, een moordwapen - in meer dan een opzicht - waar ik me dezer dagen aan bezig.)
maar dat eerst kwam nu ook maar eerst komt zeker? en dus een kort resumee, ik ben immers nog maar net weg. ook al zal het voor de mensen die me echt graag zien misschien al weer een eeuwigheid lijken...
brussel: na een avondje schaak met ewald en orval ten slaapgrave gedragen met een licht hoofd en een nasmaak die me een lange tijd zal ontberen. ik ben daar rouwig om ja. vroeg eruit (meer rouwigheid) om tram 51 te nemen naar het zuid, de airport express op en naar de luchthaven. geen volk aan de check-in, zalig, en ook in de boeing naar tallin weinig medepassagiers - wie dus ook eens een rij stoelen voor zichzelf wil, boekt mss best eens bij estonian air.
tallin vanuit de lucht zag er overigens wreed schoon uit, citytript er dat eens iemand en laat het me weten? zo schoon dat ik even vloekte van 'miljaarde, waarom heb 'k nie harder gezocht naar ferryboten tot in st. petersburg.'
maar dat was buiten het tweede deel van mn vlucht gerekend. want die verliep immers hiermee. je hebt pas echt gevlogen als je in zo'n ding gezeten hebt, echt waar. ik ben dan ook n volledige sucker voor ouderwetse manieren van transport en zo'n propellervliegtuigken past perfect in dat plaatje. plots ben 'k niet meer beschaamd van gevlogen te hebben tijdens mn traject. alvast minder als die flauwe vlucht van berlijn naar brussel verleden keer, na al die kilometers met trein en boot... maar neem het van mij aan: onbetaalbaar is de kriebel van de turbulentie in zoiets. en als er dan nog iemand rode wijn morst over een beige broek en alle dertig passagier beginnen te joelen van plezier, dan is tenminste dat deel van de reis al geslaagd.
en dan: Санкт-Петербу́рг
van de luchthaven naar het centrum was een fluitje van een cent. voor 26 рубль (rubli) tot aan het handigste metrostation, tot de chauffeur de groene trekrugzak vanuit de koffer op de straatkant neerzette, zijn linkerhand opende en met zijn rechter vijf vingers toonde; zoveel zeggend als 'stomme toerist, jij dokt nog 50 meer af. met een 'russki njet' en wat schouderophalen ervan af geraakt. grappige russen; ze geven veel te vlug op.
ik had me voorbereid deze keer; op google hostels opgezocht met het gedacht van, ik ga die taktiek van dicht bij het station maffen en betalen wat ze vragen (met een trek van de gouden mastercard - dan voel je het pas later) een laten varen en low-budget reizen, ja amai mn frak. de eerste hostel, daar brandde gelijk wel licht binnen (heb door het sleutelgat getuurd) maar opendoen? ho maar. 'k vroeg het aan een st. petersburger en die dacht misschien zijn ze aan 't slapen. mooi.
dan mn plan aangepast van bed in het centrum naar bed in de buurt van het station, dus met heel de zooi terug op de metro en naar een tweede adres en daar was zelfs geen hostel, maar een bank. die financiele wereld houdt zich met niets anders bezig dan het op flessen trekken van brave burger glijk gij en ik, beste lezer. al dat geld in een geitesok zeg ik! (ironie met die mastercard van daarnet niet gemist? goed zo.)
maar kom. vier uur na aankomst toch een plek gevonden, weg van het centrum en weg van het station. in een kamer met allemaal oudere mensen waarvan een deel moslims die af en toe op hun bed zitten te bidden als 'k binnenkom. iets waarop ik niet goed weet hoe te reageren. biddende mensen, wij zijn dat helegans niet meer gewend ee. op zijn russisch aanvankelijk weer n koele ontvangst gekregen, maar nu sluiten ze me toch alweer in de armen. ondertussen krijg 'k knikje van herkenning op de gang, en de oudere dametjes beginnen alweer honderduit te vertellen, tot de buitenlander zegt 'russki njet' waarop ze gemeend beginnen giechelen.
dat van die hostels was dus gisteren, maar vandaag heel de dag rondgewandeld (eerst nog probleemloos mn tickets afgehaald, nvdr.) in wat mss wel de mooiste stad is waar ik ooit doorgelopen ben. het graf van dostoejevski gezien, en tchaikovsky (staat er een kerkhof op de kaart dan moet ik daarnaartoe ja, zeker als de kaartenmaker necropolis gebruikt ipv. cemetery). langs de vele kanalen gewandeld, half met opzet verdwaald, en natuurlijk naar Государственный Эрмитаж geweest: goeiegod! ik was in versailles en het louvre, ewel dat is beide in ene trek. gauguin, matisse, de vlaamse en hollandse meesters,... EN, op een groep koreanen met gids gebotst en een woordje koreaans gewisseld! wat ben ik toch een wereldburger n'est-ce pas? trouwens in een restaurant met italiaanse inslag gedineerd en het personeel dacht dat ik een italiaan was. een voorgerechtje gekregen met complimenten van de chef, en met veel aandacht voor detail bediend geworden. ik heb ze in de waan gelaten... natuurlijk.
voor morgen: ik ben er nog niet uit. nog een beetje rondwandelen; nabokov heeft hier ook wel een museumhuis ofzo, net als pushkin. misschien dat ik daar eens ga. en naar de vrouwen kijken natuurlijk, want er is geen russische stad of er loopt een horde schone dames rond met dat mysterieus ironisch lachje rond de lippen...
komt dat zien, komt dat zien!
zondag 6 september 2009
anyeonghikaesaeyo
... zeggen de koreaantjes als jij weggaat en zij blijven achter. ik kan ook mis zijn natuurlijk, of er gewoon dicht bijzitten en niet helemaal op. foert.
ikbenweg!
mijn volgende blog zit ik binnen enkele dagen te schrijven in rusland (sint-petersburg, kazan of irkutsk), mongolia (ulan bator), china (beijing) of vietnam (???ho chi minh???).
dat laatste is nog niet zeker, maar het zal mij een worst wezen. dichterlijke vrijheid en een schouderophaal. nu het nog kan. want daarnet de trekrugzak getest, en het mag dan wel geen grote groene schoudertas zijn vol met hebbedingetjes verzameld in de loop van een gans jaar in een land dat draait rond hebbedingetjes, een pluimpje is het ook al niet.
maar dus, bij deze: zwaai morgenochtend eens richting oostelijk luchtruim; er vliegt daar dan een korejantje
ikbenweg!
mijn volgende blog zit ik binnen enkele dagen te schrijven in rusland (sint-petersburg, kazan of irkutsk), mongolia (ulan bator), china (beijing) of vietnam (???ho chi minh???).
dat laatste is nog niet zeker, maar het zal mij een worst wezen. dichterlijke vrijheid en een schouderophaal. nu het nog kan. want daarnet de trekrugzak getest, en het mag dan wel geen grote groene schoudertas zijn vol met hebbedingetjes verzameld in de loop van een gans jaar in een land dat draait rond hebbedingetjes, een pluimpje is het ook al niet.
maar dus, bij deze: zwaai morgenochtend eens richting oostelijk luchtruim; er vliegt daar dan een korejantje
Abonneren op:
Posts (Atom)