Elegie voor Korea

Mijn voorlaatste dag. Het zicht, mijn zicht, op de han is nauwelijks veranderd. Behalve dan misschien enkele details aan de brug die ze aan het bouwen zijn; en waar onkoreaans dus maar heel weinig aan gewerkt is de voorbije 368 dagen (ik ben hier exact een jaar en drie dagen). Zou de wereld in crisis daar iets mee te maken hebben?

ik ga het de komende maanden, jaren, whatever, moeten doen zonder u, Korea! geen meer:

poephete metrostellen, boksauto's van ajuma's (oude mevrouwkes die altijd overal de eerste willen zijn), bananenmelk (artificial flavour), THIS-saffen (ooit 'de slechtste sigaretten ter wereld' genoemd; door iemand die zelf niet rookt notabene), worst en ander vlees om half drie 's nachts, ongelimiteerd downloaden, vrijdag- en zaterdagnachten in hongdae (bweih), raar eten en drinken (mn laatste 'spul' was kwal)...

EN ZO VOORT

maar ook vooral: ik heb het al eerder gezegd. het is welletjes geweest. de bel in de toren klinkt. jantje komt naar huis want de tijd is daar gekomen. ik heb mn zak gepakt (ze weegt eigenlijk veel te zwaar voor een transsiberische onderneming maar ach, ik ben een sterke jongen - als het echt moet..) en deze blog schrijven is veruit mijn laatste wapenfeit in de kamer waar ik een gans jaar heb geslapen. ken je dat gevoel dat je soms besloop, ergens in de zomertijd; je kot leeghalen en denken van 'ach wat een schonen tijd hier in dat kamerken'? doet dat gerust maal enkele keren, en kom nog niet in de buurt... in gent bestaan er immers geen vergezichten.


zodus,

beste mensen.
is hier gekomen.

het officiele einde van deze pagina.
de allerlaatste post.
en hierna zal ze drijven.
vergeten op de golven van een zee van 0 en 1.

lieve lezers,
u bent wel bedankt!


Korejantje, 31/03/2009

(en als de bondscoach tegen 21 april - mn thuiskomst - nog niet ontslagen is, dan organiseer ik met elke voetballiefhebber die een steentje wil bijdragen een protestmars op brussel)