Dat Grote Iets

Minder dan twee weken resten er, en alweer een trekzak zal verdwijnen op een band, na het wegen. Mijn gok is dat die aanzienlijk lichter zal zijn dan bij het binnenkomen. Dat komt omdat ik hier niet echt wegga, maar eerder tijdelijk elders resideer. Misschien dat mijn leven vanaf dan anders georganiseerd zal zijn; dat terugkeren naar Belgie meer iets wordt dat een toerist doet.

Eerlijk is eerlijk, toen ik eind april terugkwam uit Zuid-Afrika met mijn verhalen van dat wulpse zwarte meisje dat mijn hart pikte en het na vijf dagen niet terug gaf, hebben wenkbrauwen gefronst en achterklap gegalmd doorheen de gangen van de huizen waar mijn naam is gekend. Welke wilde gek doet dat? Hoe echt kan zoiets zijn? Enzovoort. En toegegeven, was mijn portemonnee dikker geweest, ik had minder rap geloofd in dat Grote Iets waar volgens de boeken die ook hier in mijn rekken staan (op zondag is er op een steenworp een marktje waar een afrikaner tweedehands literatuur verkoopt voor 0,5 euro per binding, of iets meer) iedereen een leven lang naar zoekt. En een arm mens wil meestal trouwen met een rijk mens, en een rijk mens ook met een rijk mens; anders blijft de geldkwestie alfijd hangen. Ook dat staat in boeken.
My point being: was ik een doorwinterd gokker, ik had tussen eind april en begin september zelf voorzichtig gegokt op 'naaaaah'. Het gevoel dat me in die periode dreef, was dan ook iets van laat me die odds dan maar beaten, want uiteindelijk is niets leuker dan net dat (viz. Cercle – Club 3-1, Cercle – Anderlecht 1-0).

Dus lees uit deze blog maar de volgende kernboodschap: Laat de bookies uitbetalen, de race is gelopen. Shinally en ik hebben elk uur van de voorbije weken gedeeld, en het was geweldig. Stoute details volgen later, in mondelinge vorm, maar ik kan nu wel al zeggen dat de nabije toekomst voor mij in Zuid-Afrika ligt. De praktische uitvoering van deze verlichte realisering reikt voorlopig niet verder dan een nieuwe vlucht. Op 30 november vlieg ik immers al terug. Dat laat me 25 dagen in Belgie, straks. Ik wil een feest. Een warm feest, een heet feest. Want de tempertuur van die koude vroege Belgische winter, ik ben dat niet meer gewend. En als afsluiter nog een confessie: U allen wordt gemist.