De beste voetballers zijn mannen met snelle voeten, die hun mond houden. Een slimme mens moet je niet zijn om meermaals te schitteren op het hoogste voetbalniveau. Kijk naar Ronaldo (de echte, niet de tjanker). Een deftig woord heb ik er nooit weten uitkomen, enkel een beschaamd lachje en vooral die vreemde lege blik tijdens het volkslied in Parijs ('98); dat mysterie van de gekwetste godenzoon. Men zou kunnen stellen dat hij de enige is die de ware toedracht kent, maar ik vermoed dat hij het ondertussen al vergat.
Maar met een enkele slag van zijn -dikwijls te dikke- kont, kon hij wel verdedigers en keepers in de wind zetten.
Er zijn ook voetballers met klasse die hun mond niét houden, zowel op als naast het veld. Hun ster taant altijd sneller. Altijd.
Eden Hazard moet zijn mond houden. En spelen. De acties maken die hij bij Lille wél maakt. Want daar draait het uiteindelijk om: niet om de streken van Hazard of een hamburger, maar om het uitblijven van de acties op het veld die de streken vergeven. En als we dat nog willen meemaken, zwijgen we beter, met zijn allen.
Eden Hazard en de Rode Duivels: valse start. Meer niet. Zand erover. In dat opzicht is de schorsing een goed idee. Kan Eden straks op zijn 20ste een come-back maken, schitteren als het talent dat hij is, en ons in extremis naar het EK loodsen. Leekens is een meestertacticus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten