Bezinningsmoment

Vier maanden woon ik nog in Seoul, maar toch zit het er - in many ways - al bijna op; en dat smeekt om een bezinningsmoment. Er was een tijd dat zulke momenten onlosmakelijk in verband gebracht werden met stille ruimtes, maar vandaag zit ik te luisteren naar het geraas van het verkeer langs de Han.

Het loopt haast ten einde omdat ik nog bijna al mijn vakantie over heb. Eerst twee weken kerstvakantie; die ga ik slijten in Australia, bij grote zus en haar hubbie. en dan drie weken later hoog bezoek van de twee heren Rubben en Mortier. Als ik die dolle dagen overleef, rest er me niet meer dan twee luttele maanden om de dingen te doen die ik echt nog MOET doen: veel kleren kopen in kleine maten, vooral kostuums, varkensmaag fretten - de blinde vlek op mijn conto 'kieszakkerij opeten' - spuugen van de drank (grapje ma; en nee, ik heb hier nog nooit moeten kotsen! en geloof me, dat is niet zo evident. Kun je nagaan bij eerdere bezoekers.), etc.

Twee maanden zijn 8 weekends zijn 16 dagen om al de vriendjes die ik heb gemaakt in Korea nog een keer te ontmoeten. Dat wordt krap. Heel erg krap. Vandaar dat mijn besluit om er nog een tweede jaar bij te doen zo goed als vaststaat. Maar niet getreurd mijn lieve bel-ki-ee vriendjes; ik kom in april sowieso naar huis. En de negenentwintigste voer ik jullie allemaal zat.

En oh, ik heb in de bijna acht maanden dat ik in korea woon nog naar niemand een kaartje gestuurd. Vandaar dat ik had gedacht: 'kga dat in Australia doen.' Want nu nog eentje sturen van hieruit das een beetje belachelijk. Hence deze oproep:

AL WIE EEN KAARTje (OF EEN BRIEF, Gorree, jij!) WIL ONTVANGEN VANUIT AUSTRALIA MAAR MET KOREAANSE GROETEN EXTRA DEROP, POST BEST ZIJN OF HAAR ADRES IN DE COMMENT BOX, MET DE VERMELDING 'GRAPPIG', 'LIEF' (enkel voor dames) 'MELANCHOLISCH', of 'BELEDIGEND', AFHANKELIJK VAN UW TEKSTUELE VOORKEUR.

Bedankt ee,

얀