Geen sportvrouw be-eindigt ruisloos haar carriere op deze blog dus vandaar... eerlijk gezegd; ik kom net terug van een sessie somek met n deel koreaanse maatjes en daarvoor het sinterklaasfeest op de begische ambassade en... hmmm... gesurft op sporza.be en het nieuws daar... echt leuk is het niet.
maar ik begrijp het wel.
vandaar, beste Tia,
je hebt me doen wenen van plezier, niet zo lang geleden in de arena van een vogelnest. en goteborg, tesamen met mijn liefste kim. China of all places, en er zijn zeker mensen die van meer weten als ik, maar ondertussen ben ikzelf ook een beetje aziaat, dus ja, ik weet je prestatie zeker naar waarde te schatten (ik geraakte met moeite van de bar naar de metro in die periode, zo heet was het toen)
in die tijd sprak men nog van london, maar daar heb ik nooit in geloofd. ach wat, wat gepasseerd is, is voorbij, en op ontelbare manieren maakt een 'vroeg afscheid' de verleden dingen zoveel schoner. vraag maar na; elliott smith weet ervan, jotie ook, en kurt en paul v O., jeff, james, en al de rest. dat maakt een kind maken des te mooier; ik mag dan al een zwak hebben voor jonggestorvene, een baby'tje als eindpunt van een schijnwerpleven is des te mooier, des te kontekraafser dan de fataliteit van een jonge zelfmoord of een tragish accident.
hoedanook, tia, ik hoop dat je grote kinders maakt. met van die lange hoogspringbenen. zodat als ik vijftig ben, er op tv een nazaat van je met de belgische driekleur door een afgeladen stadion loopt, rood gekaakt, omdat hij of zij net een gouden plak heeft gepakt. Net vijf minuten na die belgische mulat van gevaert, ja.
want wat is er mooier dan leuke geschiedenis die zichzelf herhaalt? Zeg het me.
of houd voor eeuwig je klep dicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten