Hah, wat allemaal? Eigenlijk zou ik eerst moeten vertellen over wat er allemaal gebeurd is daar in mosselbaai, waardoor ik een ongewoon korte blog poste die middag. Over fillie de pater familiae, die met zijn lemon juice in de zak onze kip perfect braaide. Of over de gentle giant koos, waar ik naast stond voor de foto, tot hij me oppikte als was ik een blanke pop, en over de rest van de boerefamilie natuurlijk, de zoon die mn glas bijvulde, en de dochters die me – mockingly – een rascist noemden omdat ik met een zwarte vrouw altijd een condoompje zou aandoen, en met een witte soms niet. 's Ochtends kreeg ik er een zwarte pop met kroezelhaar van kado; we hebben ze nita gedoopt, naar de cape townse huishoudster van stefans laatste verblijfplaats ginds.
Kort daarna nog de klippen gehiket en dan naar Oudtshoorn gereden, weg van de kust, en kamp gezet op het grasplein van een prachtige backpackers, met een kleurrijke manager, hugo, een gevarieerd gezelschap (waaronder een oostenrijks koppel, zie verder), en de nachtburgemeester pierre, met als gevolg dat pas rond vier uur 's nachts het tentzeil dichtritste.
De volgende dag zou een topdag worden. Met het oostenrijks koppel op de achterbank eerst naar de Kango Caves gereden om de 'adventure tour' te doen, wat inhoud dat je niet alleen de majestueuze eerste kamers inmag, maar ook verder mag, door nauwe spleten – een ervan heette 'the love tunnel' want nauw, warm en vochtig. En toen we de grotten uitkwamen, bleek de hemel helemaal opgeklaard, ideaal voor het vervolg van de tocht: een geweldige klim voor onze rammeljapanner, helemaal over de Blauwbergpas, om dan af te via de nauwe gravelroad, tot in Prince Albert, waar we koffie dronken en taart aten op het terras van een mooi hotel/restaurant in victoriaanse stijl. Daarna gaan zwemmen in een waterval een van een acht meter hoge rots gesprongen.
Eerlijk is eerlijk: ik had er niet veel zin in, eenmaal ik op het randje ervan stond. Maar met een eerder incident in gedachten (toen ik voor het eerst uit het koude water klom en rechtstond begonnen mn natte voeten plots te slieren, waardoor ik enkele meters lager in water van tien centimer kletste – je moet eigenlijk aan stefan vragen hoe het er precies uitzag – ik dacht onderweg, hier komen botbrokken van) toch maar een stapje achteruit genomen en zonder te veel nadenken voor de veilige weg naar beneden gekozen.
De volgende dag was alweer zondag, dus tijd voor de koers, en in Victoria Baai een sandwichrestaurant gevonden op tien meter van de zee, om alweer te zien hoe die dekselse zwitser op compleet verwachte manier op zijn pedalen doortrapte. Mij leek het deze keer wel meer een tactische fout dan een kwestie van benenslapte. Arme tom. Mooie dubbel dus, die me 15 euro heeft opgeleverd. Dankuwel, vrienden van de koers!
Momenteel zit stefan in het water, we staan nog steeds in Victoria Baai, en ik in de auto te typen, met de ramen opengedraaid want de pizza met tonijn van gisteren had gekarameliseerde uitjes als topping (en cream cheese, mmm) en dat ruik ik momenteel geweldig aan de lucht uit mn darmen. Straks rijden we verder naar ik weet niet precies waarheen, maar dat het er schoon gaat zijn, en zonnig, dat staat als een paal boven water. Hoge golven of niet...
Sta me toe deze blog af te sluiten op een vrolijke noot; langs de weg hier staat af en toe een bord met de letters a f t r e k p l e k, in die volgorde. Wat dat precies betekent, heeft meestal niets te maken met de engelse vertaling jerk off spot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten