Kwis I

Kwis in La Rana in De Haan. Donderdagavond: tram en dan pintjes in 't café en een blad met vragen en foto's. Vooral venten kijken naar vooral andere venten om op te maken of ze het antwoord wél weten. Meestal kijken ze vooral naar de vrouwen, maar nu niet want er is iets belangrijkers op til.

Pils hijsen en tegelijkertijd je kop breken; het is niet iedereen gegeven. Het is ook niet iedereen gegund; zij die er al langer plakken - pintje achter 't werk is een verraderlijk beestje - hebben al een krak in de schedel. Beter gaan ze nu naar huis. Beter vóór de cava, ook al moet worden gezegd: niet alle dronkaards zijn zieners. Dat mijn ploeggenoot in kwestie beter avond had gegeten, staat halverwege de eerste ronde al vast. Hij kon toen ook niet weten dat er cava volgde.

Ook ergens halverwege de eerste ronde volgende vraag:

Hoe heet het merk dat in de jaren '90 voor het eerst shampoo en conditioner in één uitbracht onder de naam Wash & Go?

De jaren negentig waren helemaal mijn ding: ik was er leergierig. Een sponsje dat feiten opnam als ware het water. Van lange Latijnse dinosaurusnamen (parasaurolophus) tot, blijkbaar, producenten van innoverende haarproducten.

Vandaar dat ik onmiddellijk het antwoord opschreef: Vidal Sassoon.

Later die avond won mijn ploeg dus die fles cava, met één puntje verschil, van een ploeg die niet wist dat Wash & Go van Vidal Sassoon was.

Zo zie je maar.

Ik heb geen flauw idee hoe dat volstrekt belachelijk en nutteloos stukje informatie al die jaren is kunnen blijven hangen (het is bijna, om het met een bij het haar gegrepen voetbalneologisme te zeggen, als afval in mn spel). Was ik gisteren niet naar de kwis in La Rana geweest, ik ging gestorven zijn zonder ooit nog Vidal Sassoon te zeggen. Ergens maakt me dat verdrietig. De tijd van het jaar.

Want eigenlijk is het wél een goeie naam. Bekt lekker weg, die Vidal Sassoon.

En het feit dat Gore Vidal en Siegfried Sassoon twee schrijvers zijn die ik bij naam en werken ken, zal ook wel geholpen hebben bij het opslaan.