5 november

Beste lezer,

Hoho, hier ben ik weer, schrijver van occasioneel opruiende pamfletten. Hell, laatst zat ik zelfs al mondeling aan tafel met vrienden en lief – nog steeds de grootste rijkdom in dit leven – de wereld van door whiskey gestookte commentaren te voorzien. Dat er koppen moesten rollen, lalde ik, en andere revolutionaire mumbo-jumbo. (Even terzijde wil ik niet noodzakelijk geassocieerd worden met de persoonlijke invulling die elk van de aanwezigen achteraf aan die uitspraak heeft gegeven.)

De dag is gekomen om daad bij woord te voegen, want mijn moeder is in 't zak gezet.

Door een losgeslagen gek die zichzelf zaakvoerder noemt van een bouwbedrijf. Een lang verhaal kort: hij laat een werf achter op de tweede verdieping (living, keuken, badkamer), een onafgewerkte achtergevel en andere dwazigheden zoals een ongevraagd met hetzelfde materiaal als de gevel bepleisterde binnenmuur(!).

Maar er is meer. Uitbuiting zoals ik er nog nooit in België heb gezien.

Enkele van zijn fratsen:

* In het begin werkten een oude man en zijn zoon aan de gevel op niets dan sigaretten en koffie. Gelukkig kijken moeders dan niet toe. Need I say it? Bovendien moesten ze voor de uitvoering van de werken ofwel materiaal gebruiken dat in onze kelder ligt (bijna niets en versleten), ofwel wachten tot de baas het ging kopen.

* Nadat mijn moeder de werkmannen vragen begon te stellen over die 'situaties', verbood de baas haar nog met hen te spreken. In veel gevallen was dat trouwens onmogelijk aangezien amper de helft ervan (ik ben mild) één van de talen sprak die we kennen. Eten geven mocht wel nog. De intimidaties begonnen. Woef! (Alles leek er dus op dat geen van de werkmannen ooit geld op zak had.)

* De werkmannen bleven soms ook slapen in de logeerkamer. Aanvankelijk werd dat door de baas 'een regeling om de mannen tijd uit te sparen' genoemd. Als je hen er gedurende de dag om vroeg, wisten ze niet wat hun situatie 's avonds zou zijn. Soms sliepen ze hier ook gewoon omdat de baas geen zin had ze 's avonds op te halen. 's Anderdaags werkten ze immers niet.

* Toen de tweede verdieping werd uitgebroken heeft een andere oude man (weer: geen taal) minstens twaalf uur trappen gelopen met op zijn rug grote witte zakken met afbraakafval. Op koffie en sigaretten. Sigaretten die mijn moeder ook ging halen.

Ik wil mijn burgerplicht vervullen en deze verschrikkelijke zot tegenwerken. The only verdict is vengeance.

Alleen... Solo lukt dat niet.

DUS:

Vrienden/vriendinnen, u vermoedde het al,

dat u blindelings trapte in mijn val:

Volgend in-vers-gekleed verzoeksplan:

Help!

Wie van jullie kent hier iets van?

(SHAREN MAG/NUTTIGE INFO in PM)