Het is een tijdje geleden, ik weet het. Ik keek de laatste dagen dan ook geregeld en beschuldigend vingerend in de spiegel mezelf aan met de woorden "allee Jantje, wanneer ga je nog ne keer ne blog schrijven."
Het is vandaag geworden. Niet zonder toeval natuurlijk. Morgen moet ik immers vroeg uit mn bed (owmygod, te vijven al) want ik ga mijn derde blond bezoek ophalen: kleine zus staat hier morgen in Korea zorgelijk rond zich te kijken naar de gekte waarin ze is beland. Geweldig vind ik dat. Dat ik haar en mathieu wat ga rondleiden tijdens hun eerste weekend in Korea spreekt voor zich. Het betekent ook dat ik voor het eerst in lange tijd een weekend zonder vleesjes ga zitten. Jammer. Vuile vegetariers!
Wat is er verder zoal gebeurd de laatste tien dagen?
Je vraagt het je misschien af. Misschien.
Ewel heel wat.
Ik heb een Amerikaanse vriend gemaakt. Een Amerikaaahaaaan? jawel. Ik denk dat het volstaat te vermelden dat een van de hoofdredenen van zijn verhuis naar Korea is dat hij zijn eigen landgenoten niet mee kan verdragen. Zijn naam is Gary Norris, hij is ferm in de dertig, en we babbelen over Henry James, voetbal (om nog maar eens aan te tonen hoe atypisch hij is), de Koreaanse vrouw, en muziek. En over het leven; wat me herinnert aan wat ik eigenlijk het meest mis. Een voldragen discussie over gelijk welk onderwerp. Een intellectuele uitdaging aangeboden door een medemens.
Wat met deze ontmoeting in een enkele beweging als probeem meteen alweer is uitgeveegd.
Ik ben (met de Amerikaan) in een bar gestrand waar we gelald hebben tegen de Koreaanse maffia. Of dat wilden ze ons toch doen geloven. Feit is dat ze onze rekening voor zich hebben genomen, en het was geen blaadje om zomaar eventjes mee te glimlachen.
De dag erna gratis binnengeraakt op een festivalweide via het gat in de omheining.
Yo La Tengo speelde er een van de strafste concerten waar ik ooit naar stond te kijken en ook Jaurim (volgens mij nog steeds zowat het beste wat Korea te bieden heeft; zie ook da clipje dak ooit ne keer heb gepost, voor de abonnees) was best aardig bezig.
oh ja en de woensdag ook nog n keer naar de voetbal gaan kijken. De Koreaantjes waren goed aan het ballen, al waren de emiraten echt wel slap; misschien wel de slechtste ploeg die ik ooit heb meegemaakt. Na de match mn wekker gezet om naar de Brugse derby te luisteren, en gevloekt bij de 1-1, want een hele helft voetballes geven en toch moeten gaan rusten met een gelijke stand... dat doet zeer. Ervaring genoeg om dan al te weten wat de eindscore zal zijn. Maar goed.
***
anyeong lieve mensen; morgen knijp ik in Belgisch vlees. En dat is een hele tijd geleden. Ik laat jullie zo gauw mogelijk weten hoe dat heeft gevoeld. X
Geen opmerkingen:
Een reactie posten