Hongdae Regular

Ik ben stilletjesaan een Hongdae Regular aan het worden. Een bekend gezicht in de underground punkrockscene. Niet dat ik er veel voor heb moeten doen; enkele keren opdagen op een concertje volstond. Het gevolg is wel dat er af en toe een herkennend knikje volgt, soms zelfs van gasten die er een beetje uitzien als dedezen hier.

Het merendeel van de Koreaanse jongens gaat zo opgedirkt naar concerten. Net zoals de bergbeklimmer semiprofessioneel uitgerust aan de tocht begint, zo bedtreedt de punker in aangepaste klederdracht de moshpit. De arme expat die in het geweld met zijn linkerkaak over de rockabilly schouder wrijft, kan wekenlang de korsten aftrekken.

Om maar te zeggen dat de muziekscene hier wel broeit, vooral na de zomer. Ik weet dat ik gedurende juli en augustus met veel afgunst luisterde naar de verhalen over de belgische festivals, terwijl het hier maar wat kalmaan ging... welnu, het Koreaanse festivalseizoen is een nazomergebeuren. Vorige week ssamzie sound, volgend weekend drie dagen grand mint (zo goed als enkel Koreaanse band, met als notabele uitzondering yo la tengo) OHLALALA.

Maar eergisteren dus de kleine zaaltjes van de underground; waar er een meiske rondliep te zingen van:

Ik vlieg deze dag met de gebroken vleugels

En ik vraag me af of ze bedoelde dat dat ze ondanks haar gebroken vleugels toch nog vliegt.