Behoedzaam staat de kop van de fles Laphroaig aan de kop van de platvink; tien jaar oud gedistilleerd water en graan vloeit in een dunne loop vanuit glas in metaal. De handen, stabieler dan ooit, leiden. Uit beide ronde gaatjes - het één de diameter van een twee eurocent, het ander veel smaller, genre topje kinderpink - verspreidt zich de geur van het land waar men turf steekt.
De platvink vult zich; het metaal wordt aan de buitenkant een beetje kouder, en weldra stromen over de randen van de kleine hals enkele milliliters sop. s'Anderdaags kan men in de kamer waar zich dit schouwspel volstrekt nog steeds de geur van turf onderscheiden. Stabiele handen worden afgelikt en schroeven het blinkende dopje op de matte platvink die verdwijnt in de binnenzak van alweer een jongeman die met goeie bedoelingen de voordeur achter zich dichtslaat.
Hij is een ervaren platvinker, en verblijde al meermaals zichzelf en anderen met de onverwachte troef in zijn binnenzak. Op regenachtige zomeravonden, wanneer de wind kou krijgt en je nekvel grijpt, is het geluid van de schroefdop van de platvink een heerlijk intermezzo, welhaast als de zon die door de wolken breekt. Dat doet ook zijn maagsfeer bij het eerste gieten. Een warme opwelling verlost de wanden van het eerder kleffe bier en luidt het tweede deel van de nacht in. Dat deel dat de teneur van de volgende dag gaat bepalen. Het uur waarop de platvinker zijn lakens van zijn benen schopt, de gordijnen opentrekt, van tussen de dunst mogelijk spleetjes naar buiten kijkt en uiteindelijk zijn broek aantrekt omdat dan de dag pas begint (JVD Enden)
Want een platvinker is een drinker.
*Met dank aan Arvid F., want ik had nog nooit van een platvink gehoord
Geen opmerkingen:
Een reactie posten