Losjes

"kiek ee jean, ke kunnen doar echt nie tegen asse in me gat zittn. Kriegn doa echt t schijt van."

Ik keek naar B. DeFr., de man achter het stuur, die net de bovenstaande gevleugelde uitspraak deed zonder de betekenis van zijn woorden te beseffen en schoot in de lach. Hij zat gebogen over zijn stuur geconcentreerd de witte lijnen van het wegdek tussen Lepelem en Jabbeke te volgen. Wat ik precies heb geantwoord, weet ik niet meer. Maar het kasticketje waarop ik toen vlug notitie nam, zat gisteren nog steeds in mn portefeuille.

***

Een week ofzo later bekende E. Dup. me dat hij al een week lang 't vliegend schijt had, en liet de deur op een kier terwille van de demonstratie. Luide en natte knallen reikten tot aan de andere kant van de woonkamer. Het geratel van een mitraillette. Het geratel van bruin sop en kleine stukjes stront tegen porselein en in het beetje water onderaan. Een grillige loopgravenoorlog.
Nadat ik er een heel weekend had gelogeerd, kreeg ik de maandag, terug thuis op eigen pot, te maken met hetzelfde tafereel. Ik stuurde hem een bericht waarin stond dat hij best eens zijn pot ontsmet.

***

Nog eerder, nadat ik op een heel ander soort missie ging, bereed een vrouw me als een veehoedster uit een vorige eeuw.

"tis lichten lange geleden dak nog azo gevreeën en"

zei ze plots, en ik dacht - vol van mezelf - zeker honderd jaar, maar het was minder.

***

De maanden daarvoor liep ik voortdurend rond met de vraag welk zitje in een rollercoaster het beste zitje is. Ik denk nog steeds het midden.

***

B. DeFr. en E. Dup. zijn ex-klasgenoten. En deze blog is losjes gebaseerd op flarden heden en verleden, die wonderlijke toegift van het leven.