Ode aan Argentina

Oh Argentina, met uw duurdere prijzen en mooiere mensen, wat doe je de reiziger aan? In plaats van in uw bars rond te hangen - kunnen hangen - koopt hij met briefgeld dat zo oud is dat het als een lapje stof aanvoelt melk, kahlua en wodka en beschenkt zich met mate in de hoven van hostels, ook als dat stiekem moet gebeuren. Niet alleen natuurlijk, maar nog steeds even in het gezelschap van de twee Duitse sinds Uyuni. En wanneer hij in het eerste licht, want toch in een club beland, naar huis strompelt om zijn moë hoofd eindelijk te rusten te leggen, ontwaak je al luid en onachtzaam, maar niet zonder zes uur later alweer te slapengaan en winkels te sluiten, net wanneer hij opwakkert met een hongergevoel.

Wat ben je heet, wit en hemelsblauw land, van wie de mensen spreken in een moeilijk verstaanbaar Spaans, lui lispelend. Al bij een enkel blokje om loopt het zweet uw bezoeker reeds van de nek naar benden tot de bilspleet. Dat hij straks daardoor alweer de was moet doen, stemt hem triest. Ook lavanderias kosten veel lapjes stof. Gelukkig was de club tot twee keer toe voor niets, daarpas in Cordoba, waar hij met de ontvreemde bretellen van een slapende dronkaard die naar zijn bed gedragen moest en een semitoevallig achtergebleven snor te dansen stond. Een gekscherend gezicht, waarschijnlijk, maar daar hebt u toch een kleurrijk patent op. Bij de volgende beurt vliegt het wormpje er gewoon weer mee met de baard af.

(En dan plots, het regenseizoen dat op de hielen trapt; eindelijk, stiekem van tussen je bergpassen en heuvellanden. Tegelijkertijd met de eerste sneeuw in het land dezes reizigers moeder, blijkbaar – veel geluk daarmee trouwens, lieve lezers.)

Aanvaard, Argentina, tot slot het bescheiden offer van de verkenner aan die zakkenroller van uw tweede stad en behoud hem van ernstiger onheil straks in uw eerste en even voordien ook Rosario. Het was geen al te dure camera, en bovendien scheelde er iets definitiefs met de lens. Daarvoor zijn oprecht excuus. De geheugenkaart, nieuw gekocht bij vertrek, is daarentegen wél in onberispelijke staat. Hopelijk brengt die uw arme dief iets op. Huil maar niet.

Uw immer genegen,

Jovenito