Lees de titel en je weet het al. Overbodig bloggen als vrijetijdsbesteding, een halfuurtje voor mn namiddagklas; drijven op de stroming van digitale willekeur, een wereld van youtubelinks en herinneringen rechts. (het www tijdperk is een hemelsluis voor nostalgici bedacht ik zo.)
Kortom, ik ben via via op een mooie herinnering gestoten.
De weg waarlangs?
Donderdag is liedjesdag voor de meisjes, en ik laat ze tegenwoordig kiezen en ze willen Dancing Queen (de verschrikkelijke filmversie van de Abbamusical is hier enorm populair moet je weten, maar deze namiddag krijgen de dametjes het origineel op hun tafel) - van the Beatles waren ze overigens redelijk gek, vooral van het grappige clipje bij Help! waarin vier apestonede kevers wat weg en weer zitten te wiebelen op een balk over twee schragen. (Vooral Ringo heeft zwaar aan de sigaren staan lurken als je t mij vraagt.) De meiskes waren overigens behoorlijk droevig dat twee ervan al dood zijn.
Maar goed, ik zat bij Abba, nuchter en op een stoel, en las wat na over de geschiedenis. Dat bracht me plots terug middenin in de nineties en een lied uit de pen van een van die 'B' gasten, benny of bjorn dus.
En in mijn herinnering was de zangeres een schone madam.
En dan blijkt...
Dat het er twee zijn, redelijk draaklelijk.
FOUT FOUT FOUT
(Maar ik heb zoals zo dikwijls, een excuus klaar: mijn brein heeft van twee gedrochten een schoon iets samengesteld. Een beetje zoals Dr. Frankenstein. Maar dan onbewuster.)
oh, enigszins in de lijn van de gekke professor die met lichaamsdelen vieze dingen deed: Ik kan alweer een ster toevoegen aan de rever 'vadsig voedsel': mezelf geengageerd in de volgende gezonde dronk: oogbolvocht van tonijnvissen. Voor de mensen die denken dat oesters smaken gelijk de zee; ook oogbolvocht van tonijnvissen komt aardig in de buurt. Ook qua slijmerigheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten