Kazan - Irkutsk

irkutsk again! wel leuk, zo terugkomen in een stad waar k een jaar geleden nooit van gedacht dat ik er in mijn mensenleven uberhaupt ooit zou passeren. ik heb er 68 uur voor op de trein gezeten, dat wel. en daarover wil ik even een paar dingen zeggen:

*het leven gaat op zo'n trein op een totaal ander ritme. tijd is obsolete (ik weet niet hoe dit in het nederlands uit te drukken). i like. er zijn echter een aantal zaken die voor een verwende westerling moeilijk kunnen lijken. Drukte soms, geen privacy. maar vooral: het toilet. 'du hasst den schonsten Arsch der Welt' zong een zangeres door de aftandse boxen... ewel...
op trein #82 de vuile pot opgemerkt en beslist om mijn beproefde techniek toe te passen voor dergelijke gevallen (cfr. festivals): de eerste dag(en) een massa wit brood eten om zo een verstopping te veroorzaken waarachter al de rest voor een paar dagen blijft steken.
Maar de laatste dag kreeg 'k zo'n last van flatulentie dat 'k toch maar besloot om - for the sake of my coupeegenoot - van mn gat een steen te maken en me op de vieze bril neer te vleien, natuurlijk niet zonder de voorzorgelijke toiletpapieren beschermlaag aan te brengen.
Daar dan een drol gemaakt als een koningscobra, een breed kopke (de stop) gevolgd door een lang lijf (de rest) dat maar bleef groeien zodat ik me even zorgen begon te maken of die slang wel helemaal in het mandje zou passen - ze zijn namelijk niet zo diep, de wc-potten op russki treinen. maar net op tijd verscheen uit het holletje toch de staart, gevolgd door een zucht van verlichting en opluchting...
och ja, kaka; vergeef me deze uitwijding, lieve lezer. ik ben immers op weg naar het verre oosten, en daar hebben ze zelfs knuffels in de vorm van pis & stront, dus wordt me deze misschien al te plas-tieken uitstap naar de wereld van het kleinste kamertje me gauw vergeven, toch? en soms zijn details nu eenmaal belangrijker dan het grote verhaal, want alle grote verhalen zijn toch al verteld (Tolstoy again).

*een tweede aspect is het alleen zijn met one's brain. 'k begon om redenen die me later ontgaan zijn, na te denken over beginletters, en ik vind B een van de minst aangename in die positie: boom beest berg, allemaal niet echt favoriete woorden van mij - beneveld gaat nu nog, maar dat komt denk ik vooral omdat hoe langer het woord , hoe minder van belang de beginletter.
neem nu 'necrofilie''. zou het niet nog viezer aanvoelen moest het 'becrofilie'zijn, zelfs al gaat het hier om een vierlettergrepig woord?
in de andere richting heb je dan bijvoorbeeld 'bestialiteit'. 'nestialiteit' daarentegen, dat klinkt verdomd bijna gelijk iets om mee in bed te kruipen!
In mijn taalgevoel krijg je dan volgende volgorde van aangenaamheid:
1. nestialiteit
2. necrofilie
3. bestialiteit
4. becrofilie
(1. en 3. omdat ik het toch eerder met een schaap zou doen dan met een mensenlijk.)

maar kijk!in de rangorde van taalgevoel prefereer ik toch necrofilie boven bestialiteit. vreemd toch?

het ergst van al is nog dat ik mn noedels liet koud worden om dit hier allemaal op te schrijven - echt waar. die noedels zijn immers toch maar om van te ... Braken)

maar stel nu dat ik de omgekeerde beweging had moeten maken en het oorspronkelijk als volgt in Van Dale staat:
nestialiteit: de onweerstaanbare drang om de liefde te bedrijven met dieren allerhand.
becrofilie: de onweerstaanbare drang om de liefde te bedrijven met (liefst rottende) lijken.
dan zou ik, net als eerder, EN conform de ranglijst der taalgevoel eerder opsteld, nog steeds liever een koe vogelen dan een verkeerslachtoffer.

wat dan als we de oefening herdoen, en necrofilie over bestialiteit springt? zou ik dan geneigd zijn om doden te verkiezen boven fauna???

CONCLUSIE: >60 uur + kleine treincoupee = madness in every direction; debauchery. en dat is tenminste exacte wetenschap.

(moest 'hoer' 'boer' zijn en 'boer' 'hoer', zou ik dan nog de hoer verkiezen? boerendochters tellen niet mee natuurlijk)
***

ik vertek vanavond al naar Ulan Bator. gelukkig heb ik hier in de hostel vriendjes gemaakt die net als ik de trein van tien voor tien plaatselijke tijd nemen. gelukkig indeed.


a la prochaine, mes ami(e)s