van brussel over tallin tot in st. petersburg

wow!

die stad waar ik de laatste twee dagen in rondliep, er zijn geen woorden voor. maar deze blog is een blog van woorden dus kga 't toch maar proberen; vergeef me een eventuele faling. (het failliet van het geschreven woord is niet iets waar ik me zomaar bij neerleg. overigens een zeer russische gedraging. dixit lev tolstoy, waarop hij zich aan zijn bureautje daar te landgoed in moscow neerzette en het monumentale Война и мир (war & peace) neerschreef, een moordwapen - in meer dan een opzicht - waar ik me dezer dagen aan bezig.)

maar dat eerst kwam nu ook maar eerst komt zeker? en dus een kort resumee, ik ben immers nog maar net weg. ook al zal het voor de mensen die me echt graag zien misschien al weer een eeuwigheid lijken...

brussel: na een avondje schaak met ewald en orval ten slaapgrave gedragen met een licht hoofd en een nasmaak die me een lange tijd zal ontberen. ik ben daar rouwig om ja. vroeg eruit (meer rouwigheid) om tram 51 te nemen naar het zuid, de airport express op en naar de luchthaven. geen volk aan de check-in, zalig, en ook in de boeing naar tallin weinig medepassagiers - wie dus ook eens een rij stoelen voor zichzelf wil, boekt mss best eens bij estonian air.
tallin vanuit de lucht zag er overigens wreed schoon uit, citytript er dat eens iemand en laat het me weten? zo schoon dat ik even vloekte van 'miljaarde, waarom heb 'k nie harder gezocht naar ferryboten tot in st. petersburg.'

maar dat was buiten het tweede deel van mn vlucht gerekend. want die verliep immers hiermee. je hebt pas echt gevlogen als je in zo'n ding gezeten hebt, echt waar. ik ben dan ook n volledige sucker voor ouderwetse manieren van transport en zo'n propellervliegtuigken past perfect in dat plaatje. plots ben 'k niet meer beschaamd van gevlogen te hebben tijdens mn traject. alvast minder als die flauwe vlucht van berlijn naar brussel verleden keer, na al die kilometers met trein en boot... maar neem het van mij aan: onbetaalbaar is de kriebel van de turbulentie in zoiets. en als er dan nog iemand rode wijn morst over een beige broek en alle dertig passagier beginnen te joelen van plezier, dan is tenminste dat deel van de reis al geslaagd.

en dan: Санкт-Петербу́рг

van de luchthaven naar het centrum was een fluitje van een cent. voor 26 рубль (rubli) tot aan het handigste metrostation, tot de chauffeur de groene trekrugzak vanuit de koffer op de straatkant neerzette, zijn linkerhand opende en met zijn rechter vijf vingers toonde; zoveel zeggend als 'stomme toerist, jij dokt nog 50 meer af. met een 'russki njet' en wat schouderophalen ervan af geraakt. grappige russen; ze geven veel te vlug op.

ik had me voorbereid deze keer; op google hostels opgezocht met het gedacht van, ik ga die taktiek van dicht bij het station maffen en betalen wat ze vragen (met een trek van de gouden mastercard - dan voel je het pas later) een laten varen en low-budget reizen, ja amai mn frak. de eerste hostel, daar brandde gelijk wel licht binnen (heb door het sleutelgat getuurd) maar opendoen? ho maar. 'k vroeg het aan een st. petersburger en die dacht misschien zijn ze aan 't slapen. mooi.
dan mn plan aangepast van bed in het centrum naar bed in de buurt van het station, dus met heel de zooi terug op de metro en naar een tweede adres en daar was zelfs geen hostel, maar een bank. die financiele wereld houdt zich met niets anders bezig dan het op flessen trekken van brave burger glijk gij en ik, beste lezer. al dat geld in een geitesok zeg ik! (ironie met die mastercard van daarnet niet gemist? goed zo.)

maar kom. vier uur na aankomst toch een plek gevonden, weg van het centrum en weg van het station. in een kamer met allemaal oudere mensen waarvan een deel moslims die af en toe op hun bed zitten te bidden als 'k binnenkom. iets waarop ik niet goed weet hoe te reageren. biddende mensen, wij zijn dat helegans niet meer gewend ee. op zijn russisch aanvankelijk weer n koele ontvangst gekregen, maar nu sluiten ze me toch alweer in de armen. ondertussen krijg 'k knikje van herkenning op de gang, en de oudere dametjes beginnen alweer honderduit te vertellen, tot de buitenlander zegt 'russki njet' waarop ze gemeend beginnen giechelen.

dat van die hostels was dus gisteren, maar vandaag heel de dag rondgewandeld (eerst nog probleemloos mn tickets afgehaald, nvdr.) in wat mss wel de mooiste stad is waar ik ooit doorgelopen ben. het graf van dostoejevski gezien, en tchaikovsky (staat er een kerkhof op de kaart dan moet ik daarnaartoe ja, zeker als de kaartenmaker necropolis gebruikt ipv. cemetery). langs de vele kanalen gewandeld, half met opzet verdwaald, en natuurlijk naar Государственный Эрмитаж geweest: goeiegod! ik was in versailles en het louvre, ewel dat is beide in ene trek. gauguin, matisse, de vlaamse en hollandse meesters,... EN, op een groep koreanen met gids gebotst en een woordje koreaans gewisseld! wat ben ik toch een wereldburger n'est-ce pas? trouwens in een restaurant met italiaanse inslag gedineerd en het personeel dacht dat ik een italiaan was. een voorgerechtje gekregen met complimenten van de chef, en met veel aandacht voor detail bediend geworden. ik heb ze in de waan gelaten... natuurlijk.

voor morgen: ik ben er nog niet uit. nog een beetje rondwandelen; nabokov heeft hier ook wel een museumhuis ofzo, net als pushkin. misschien dat ik daar eens ga. en naar de vrouwen kijken natuurlijk, want er is geen russische stad of er loopt een horde schone dames rond met dat mysterieus ironisch lachje rond de lippen...

komt dat zien, komt dat zien!