De zondag na het huwelijk was een non-dag, maar op maandag had ik afgesproken met het meisje Syd, goeie vriendin van Abbie in wiens huis ik binnen een paar dagen aankom (Austin, TX). Syd werkt op maandag in een bakery/coffee shop om de hoek, toeval!, en ik ben daar s ochtends om n dubbele espresso geweest.
Die ene nacht in Moskva, ik was er net vroeg in bed gekropen om 's anderdaags de trein te nemen naar Berlijn, Syd was op bezoek bij Abbie die toen eigenlijk in Ekaterinaburg woonde maar er een weekendje uit was geknepen. Ik had net Anna Karenina uit, Abbie schreef er haar master's thesis over. Mooi verhaal, anderhalf jaar geleden nu al... ah nostalgie!
I'm a total pothead, zei Syd verontschuldigend niet kort na de eerste herontmoeting waarop ik mijn schouders ophaalde en iets zei dat geleek op ik ook. Ze moest terug naar de keuken van de bakery/coffeeshop en ik at verder aan mn croissant (best te eten, maar ook weer niet van waw), en vijf minuten later stond ze opnieuw aan mijn tafeltje met in haar hand bolletje opgerold in plastiekfolie. Here, zei ze. Smoke this at home before I get there.
And that's what I did. Niet veel later kwam ze langs in 't appartment hier (5430 North Sheridan) en we rookten van haar pijp for a while tot ze me meenam naar The Hop Leave, een redelijk cool belgisch biercafee met een kaart waar enkel de speciale cafees in belgie aan kunnen tippen (een bier of vijftien, belgisch, op tap, honderdvijftigtal of fles). Ondertussen ook het gezselschap gekregen van een ander maske wiens naam me ontglipt, maar ze kende veel van bier en ik liet haar Amerikanen bestellen die stuk voor stuk lekker waren, de next one nog nets iets lekkerder dan de previous one, ook al omdat ik steeds beter gezind werd. Helaas, de namen van de bieren zijn ergens verloren gegaan in den mist mijner plezieriger worden. In elk geval kende ze de gasten achter de bar, zodat we enkel het fingerfood moesten betalen en weg geraakten met een rekening van om en bij de 60 dollar! It's all about meeting the right people, Jan, zou Syd niet veel later zeggen, terwijl ze haar pijp volzoog met groene rook en de twee dobbelstenen in het bijna lege spelvak van de backgammondoos wierp. (Ze hebben me backgammon geleerd) Ik heb geknikt.
De dag nadien, die ook gisteren was, zijn Gary & Praise uit hun tweedagen durende cocon fast honeymoon gekropen en ben ik ze down town gaan opzoeken om wat in de stad rond te lopen met ook nog Dan Jackson, Linda Kim (Maid of Honor) en haar vriendje: Thaddeus Luper een lange slungel met een knoert van een baard die me onmiddellijk deed denken aan de zanger van Herman Dune, wat hij een compliment vindt, want ook een zanger met gitaar, en bovendien, zo vond hij ook, een meer dan redelijk goeien. We liepen door de straten en het park (we namen de gelegenheid van dat park ten baat, Thaddeus en ik, om de eerste editie te houden van een klein initiatief waar we voordien op hadden gebroed, namelijk 'spark in the park') op weg naar het Field Museum, gratis op dinsdag.
En zo kwam het dat het klein manneke in me voor het eerst in zijn leven een T-Rex heeft gezien. En een Triceratops. En een Stegosaurus. Rock 'n Roll.
En het weer was al die tijd prachtig, het is hier nog steeds rond de dertig graden, en ook vandaag (ik ben op, al de anderen slapen nog) lijkt het een prachtdag te worden. Wat we precies van plan zijn weet nog niemand, behalve dat vanavond de White Sox Baseball spelen. En dat ik klaar ben voor another first op mijn voorlaatste dag in Chicago.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten