Daar gaan we weer, denkt hij bij zichzelf tijdens de oogopslag die de realiteit van een krantenkop binnenduwt. Langs de krop in de keel ja. Sommige dingen worden er nu eenmaal willens nillens ingeramd. Soms is het van moeten met een duidelijk omlijnd doel voor ogen, zo van: door de bittere buitenkant bijten om aan het zoete binnenste te geraken - al wordt dat bij mij dan eerder, door het zoete buitenste voor het bittere (of zure) binnenste; ik heb een weirdo smaakpalet (het verschil tussen Simple Present en Present Continuous; fact vs. action als nobel ramdoel bijvoorbeeld). Soms is het meer van ok dit is kut en dan erna weer dit is kut en nog een keer dit is kut - tot er overblijft, jawel, een kutzooi. En waarom?
En dat Compernolle Tom een tuimeling in een legercamion niet heeft overleefd, is kut. Het is een regelrechte aanfluiting. Alles wat rechtvaardig is even aan de kant gezet, meneer god? En gedacht: ik ga ne keer de braafsten van heel de hoop een loer draaien? Welken sarcastische rotzak komt met zo een zieke ideeen af? Ik bedoel, komaan zeg:
Gisteravond is atleet Tom Compernolle (32) om het leven gekomen bij een ongeval tijdens een legeroefening. Na duatleet Benny Vansteelant verliest Torhout zijn tweede topsporter in minder dan een jaar tijd. Eerder was Toms broer Stijn al overleden.
het woord heeft ondertussen een beetje een negatieve bijklank gekregen, maar de filosofie erachter is best wel goed. Nooit gehoord van een spreidingsplan, meneer god? Waarom niet een Hollander deze keer. Of een Kroaat. Die gasten halen negen op negen en leven in het delirium. Als ergens de zonde welig tiert... Ik gok op Zagreb. Maar in het Westvlaamse plaatsje Zedelgem, het broedgebied van de kwezel en de brave boerendochter? Even serieus blijven. Moet je echt daar staan zwaaien met uw toorn, vuile macho?
Weet je wat, ik ga het sportnieuws voor de komende maand voorspellen: Kim Gevaert blijkt al die tijd een man, Tia Hellebaut scheurt al haar gewrichts- en andere banden, die andere drie van de vier maal honderd worden op een feestje in het olympisch dorp betrapt met elkaar (wat een indrukwekkend zicht moet geven; Elodie in 't echt gezien op het feestje na humo's pop poll en omg...), wat in china ECHT niet door de beugel kan, Van Brantegem start niet omdat hij pijn heeft aan een spier maar eigenlijk faalangst heeft en de roeiers en de judoka's sneuvelen allemaal in de kwalificaties omdat er andere en betere zijn.
Dan rust alle hoop op de jonge schouders van de Rode Duivels. Stel je voor dat ze de finale halen. Stel je voor dat het tegen Jong-Oranje is. Stel je voor dat ze zichzelf overtreffen en die match winnen. Al het sportleed dat ons belgen de laatste maanden werd aangedaan zou verloren gaan in het aanhoudende gefeest, want tachtig jaar na Antwerpen wint Belgie opnieuw olympisch voetbalgoud! (een redelijk waardeloze trofee in voetballand, maar goed. Wie honger heeft, veegt kruimels bijeen en eet ze op)
Gelukkig loopt op aarde de duivel (waarschijnlijk de beste helper van god) rond vermomd als Rene Vandereycken om daar een stokje voor te steken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten