Een andere saf om kwart na zes

Ja ik weet het, ik ging stoppen met roken, maar begin daar maar eens aan als een pak van twintig sigaretjes een euro en dertig cent kost... dat is als zeggen: "ik ga naar huis" wanneer de baas van de zaak roept: "rondje van 't huis." Niemand doet dat toch?

48 uur na de vorige saf om kwart na zes staat hij in het portaal van een noribang te schuilen voor de immense regenval, amper zie je de overkant van de straat, met in zijn linkerhand een sigaret. Deze keer geen afscheid of korstjes in de ogen van een veel te korte slaap onderbroken, maar een nieuw begin, en het dilemma: nog snel twee uurtjes slapen, of gewoon doordoen tot het uur van vertrek? Hij en Jong-Ho, de mathmagician, gaan voor het eerste. Ji-Yeol en zijn senior wiskunde professor gaan nog poolen tot een uur of negen. Volgens Jong-Ho hing er romance in de lucht. Letterlijk: "They were having romantic conversation." Of dat wil zeggen dat poolen onder wiskundigen een codewoord is voor rampetampen, weet hij niet.

Voor deze folie in de noribang - letterlijk 'singing room' - naar een immense supermarkt waar hij en zijn koreaans gezelschap om twee uur 's nacht inkopen ging doen. Ramien noedels (bucht) en chips, en bier (mekju) en soju. Ook verse groenten en ander bbq gerief. Supermarkten die 24 uur op 24 open zijn, het blijft hem verwonderen. En dan nog snel eten, de vierde maaltijd van de dag, geen wonder dat hij lapjes vet aan het kweken is gelijk een jong zwijntje. Tenslotte: gaan kelen in dat kamertje, waar hij een oerdegelijke en toonvaste Let it Be en Happy Together brengt die hem zodanig plezieren dat hij het aandurft om Billie Jean te proberen waarop hij ontzettend hard de mist ingaat...

Om negen uur gaat de wekker en iets later zit hij met vijf koreanen in een Hyundai Grandeur op weg naar ergens te lande (hij vergeet de namen van al die plaatsjes buiten Seoul toch in een wip, dus gaf het vragen al gauw op.) Sloten koffie drinken ze.

Uiteindelijk belandt hij in een raftboot. Hij en twaalf Koreanen, elf amateurs en een pro die de boot door de onrustig borrelende bergrivier moet gidsen. Stel je er vooral niet teveel van voor; af en toe een stroomversnelling, meer valt er niet te raften op die rivier, godweetwaar in Korea. Het leukste is het hoge entertainmentgehalte. Westvlamingen noemen het onvertaalbaar mooschen. Andere boten besproeien, evenwichtje spelen op de bootrand, elkaar erin duwen, saltootje achterwaarts van de boord, zwemmertje in een kolkend gedeelte, etcetera.
Of een race die hij met zijn twaalfmanboot altijd won, waarop een koreaan van een verliezende boot riep "jah zij zijn met twaalf" (inderdaad, hij begint wel al wat te verstaan van hun prachtig gebrabbel) en hij terugwierp "and we have a strong foreigner!" Ja zo is hij wel; altijd grappen grollen.

's Avonds gebbqed Korean style; dat wil zeggen: zonder ophouden. Van zeven tot twee. Heel de tijd vleesjes bakken. En blackjack spelen. Het plan was Texas, maar eigenlijk... is blackjack veel leuker, gezelliger, plezanter. Dat vele pokermaatjes nu hun wenkbrauwen fronsen daar kan hij inkomen. Hij kan enkel zeggen: "Wacht maar tot ik terugben, dan toon ik het jullie voor."

En ondanks het feit dat hij heel de tijd bekers somek schelde, won hij toch een aardige 20,000 koreaanse won, een kleine vijftien euro. Dat zijn twaalf pakken saffen.

Oh ja, leve Belgie. Viert feest jongens en meisjes. Eet chocolat van cote d'or en drink een goeie Belgische Orval. Stel je voor zeg. Dat Rochefort 10 ineens 'uit het buitenland' moet komen. Ik mag er niet aan denken... Laat dat alstublieft niet gebeuren. Ik reken op jullie allemaal.