De eerste glimlach. Er wordt gedacht aan de toekomst, en daar ben ik blij om. Proficiat Stefanie en Bart met de kleine Senne Bwoan. Als hij genoemd werd naar een Braziliaanse halfgod zeg ik het kersvers kind: moge uw wegen altijd recht lopen (en vermijd bovenal tamburello, als het even kan).
Ten tweede. Die andere Boonen. Net op tijd terug uit Seoul om de Belgische halfgod de vloer zien aan te vegen met een dikke Zwitser en een magere Italiaan. Mooi gedaan. Mijn mond mocht dan nog quasi in derdegraadsfik staan van de rice cake met pikante saus, ik kon me ergens inbeelden hoe het zou zijn geweest met een Orval rechts en een Bastos links en rondomrond andere wielerfreaks. Maar kom, zand erover.
Ten derde. Seoul op zaterdag. Cherry blossom hunt in Childeren's Grand Park (http://english.seoul.go.kr/today/about/about_02top_4701.htm) en er waren veel kinderen, surprise!, wat mijn kleine gids deed grommen. Ze kunnen hier grommen met al de medeklinkers van het alfabet jong. Seung In persoonlijk verkiest de 'K'. Een verrijking voor een repertoire. Na de wandeling teruggetrokken voor wat les Koreaans. En voor koffie eerst, erna voor dinner. Hete stoofpot met enorme stukken rund in, maar dan echt vlees van 't been ee gasten. Ik, Jantje, met chopsticks schellen rund van brokken bot aan 't trekken in kleermakerszit. Bij een glas water. Hadden er bookies bestaan twee maanden voor mijn vertek... En dan als je begint te eten, dan moet je beginnen drinken ook: Soju on the side (nog steeds the cheapest way to get drunk jessir) en dan erna dongdongju; ofte rijstwijn:
Dit is geen melk. Dit is dongdongju. En staat bekent om haar uitzonderlijke capaciteit om katers op te wekken. Dong. Dong. Dju. Eerlijk is echter wel eerlijk. Ik ben een Belg. Ik heb er de zondag niets van gevoeld. We hebben nochtans met zijn tweetjes twee van die kommen gekelderd. En in Korea doen ze dat dan als volgt: Ik schenk uit voor jou. Jij schenkt uit voor mij. Lief hee? Het gevolg laat zich raden. Er wordt wel eens een vriend, en vooral - zo had ik op de terugweg in het metrostel met alweer een slappe lach alras in de mot - vriendin ladderzat gevoerd. Om tien uur kan je de bezemwagen er trouwens al op uit sturen in de uitgaansbuurtjes van Seoul. Dan ligt hier en daar al een tiener zijn soju uit te spuugen tegen een verlaten muur. Eten om zes uur doe je niet zonder alcohol, en ik zweer het, das niet een keer wat pils bij je frietjes. En een zak friet als fond, dat kun je toch nog altijd niet vergelijken met rijst of noedels hoor. Ik zou het ze kunnen vertellen, de zatste en zotste Koreanen... Maar het is die mensen hun traditie. Daar kom je niet aan.
Wat nog? Oh ja, niet alles was de afgelopen week jolijt en trompetgeschal. Zo ben ik op mdeisch onderzoek gemoeten. Ze hebben hier machines waar je een arm insteekt zodat er volautomatisch een briefje uitkomt waar je bloeddruk opstaat en je hartritme. Een weegschaal is een weegschaal, maar dan wel met een kleuren/touchscherm. En ja, ik ben twee kilo verdikt. Mensen die zegden, je krijgt een buikje van het bier bij deze lik op stuk gegeven. Want ik drink hier geen bier hah. En bloed trekken doet hier geen zeer, al kan ik me niet herinneren wanneer ze thuis nog bloed van me namen.
Wel gelachen bij de verplichte plas (ok, ik herinner me de pis en kakbelofte wel, maar hier kan ik echt niets aan doen, dit moet erin).
Nurse: Pee in the cup please.
Patient: Yes dear nurse.
Nurse: Begin pee no good.
Patient: Ok nurse.
Nurse: Middle pee ok. End pee no good.
Patient: Ok nurse.
Och kom. Gelijk dat zoiets een verschil maakt. Een paar keer op en neer gesprongen, geschud met de zak en dan klets derin tot het potteke vol was wi. Ik ga daar niet staan manoevreren om mijn middle pee in een bekertje te mikken en al de rest er naast. En op mijn vingers urineren zeker...
Goed. Op deze plezante noot ga ik afsluiten. Waarde vrienden, het was me alweer een waar genoegen deze tijd met u door te brengen. Tot later. En vergeet vooral je handen niet te wassen bij het buitengaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten