Trip deel 2: Busan

Voila gi, Busan en de toren. De trots van het district Nampo-do. Busan is de tweede grootste stad van Zuid-Korea, met haar 5 miljoen inwoners. Busan is een havenstad in het zuiden. En wie zuiden zegt, zegt warmer. En ik heb het geweten...


"Maar allee, vertelt ne keer een chronologisch verhaal, Jantje!"

"Ewel, tis goed."

Ik stond daar dus met mijn modderkleers de maandagochtend in Incheon, en Bok, mijn gastheer, moest naar zijn werk dus ben ik maar recht naar Deokso gegaan om op zijn vrijgezels mijn vuile was te dumpen bij mensen met meer huiselijkheid en gezinsleven. Trekt er uw plan mee, dacht ik.
Ik heb een tukje gedaan en dan ben ik vertrokken, naar Seoul Station; het knooppunt van het nationaal spoorverkeer. (Ondertussen deed het verhaal van mijn heldendaden in de Koreaanse moshput al zodanig de ronde dat mijn artiestennaam een metrostation sierde.) Ik heb daar in Seoul Station een trein gepakt die verdacht veel op den tgv geleek - en wat blijkt achteraf? Dat ze de technologie rechtstreeks van de Fransoos hebben afgekocht! Die Koreanen toch... Nooit n keer iets zelf uitvinden. En op drie uur tijd stond ik in Busan, volledig onvoorbereid en met zware zakken hangend van beide schouders. Op zijn Frans. Nonchalant en van nie veel wetend, maar oh zo cool, met een saf in de mondhoek.

"Das zo typisch gij ee!"
"Ja wacht."

Kletsnat ben ik dan het eerste het beste hotel binnengewandeld (toch even melden dat ik ondertussen wel had 1. uitgezocht waar er boten vertrekken 2. vervolmaakt de studie van het metrosysteem en 3. mezelf vervloekt voor mijn impulsiviteit die aan de grond lag van de noodzaak van 1. en 2. bij dergelijke hitte en gewicht)

Ik ben gek van hotels, en mog het meest vanal van vergane glorie hotels. 't Is in zoiets dak een kamer heb gevonden. De flora langs de badrand was zo fascinerend dat ik de volgende ochtend een uur ben blijven liggen. En het tapijt van de gangen was enkel langs de rand nog rood en pluizig, in het midden zwart en plat. En het was nog met een echte sleutel. Met een hanger die - ondanks het feit dat ik niet in een love hotel sliep - geleek op een dildo. Ne lichte blauwen.

Ik heb sletsen nodig, dacht ik onmiddellijk de eerste ochtend. Ik heb nu dus sletsen van DC, zwarte, en ze zijn wel stoer eigenlijk. Hoe stoer ze precies zijn dat komen jullie later wel nog te weten; geloof me, geen superlatieven zullen superlatief genoeg zijn om uit te drukken de stoerheid van mijn sletsen, noch de kunde van de voetjes erin, noch de doortastendheid van het kopke helemaal bovenaan.

Voila. Op sletsen naar Busan Tower gewandeld bij hoge kwikwaarden. Beginnen water zuipen gelijk een echte vispoeper. Naar de vismarkt en alle andere markten gaan kijken. Zoveel goederen! Ze hebben daar schoenen voor heel Azie. Sokken voor elke Amerikaanse soldaat. Gene zever. Overproductie ten top. En die gast die onder de brug lag te tukken 's ochtends toen ik de ferry regelingen ging checken die trok er zich allemaal niets van aan.

En de tweede dag heb ik een Koreaan leren kennen, en zijn naam was Gin, en ik vroeg "like the drink?" En eigenlijk vind ik dat een ongelooflijke coole vraag om te stellen aan iemand.

"Gin Tonic, yes."

Het was een interessante kerel; een trotse Koreaan die zich ergerde telkens als er een meiske passeerde dat haar ogen heeft laten verknippen.
Hij leidde me rond in zijn stad, door de oneindige ondergrondse shoppingcentra, die samen eigenlijk een extra winkelstad vormen, en naar Texas Street waar de Russische immigranten ons arrogant hun bars uitwezen toen we ice T wilden in plaats van bier.

En met de belofte van me te bellen als hij in Seoul is om te clubben, nam Gin afscheid van mij een tweetal uur voor mijn ferry richting Jeju-do vertrok. Twee uur die ik vulde met verder lezen in Saul Bellow's Humboldt's Gift, een van de beste boeken die ik in de laatste vijf jaar heb vastgenomen. Maar dit geheel ter zijde. Wat niets afdoet van het feit dat de slaagfactor van een reis op je eentje in niet geringe mate afhangt van hoe goed je gezelschapsboek is. Tenminste op dat gebied was mijn reisje dan al geslaagd.

Van een meesterlijke voorbereiding gesproken!