meer van Seoul

Ok. Soms plant een mens iets op voorhand, lang op voorhand, en zijn er een paar variabelen waar hij rekening mee houdt in de zin van 'ik hoop dat alles evolueert in de richting van...' waarna hij de riemen van zijn groene trekrugzak dichtklikt, het hele gevaarte over zijn schouders zwiert en vertrekt.

Zo had ik gehoopt van hier in Korea terug met lesgeven te beginnen. Het lot heeft er anders over beslist - het is geen zwaar lot om dragen echter; misschien enkel een beetje financieel aan de mindere kant; maar ga eens op reis en geld wordt enkel een gebruiksvoorwerp. als je tandpasta bijna op is gebruik je gewoon elke morgen een klein beetje minder tot je uiteindelijk poetst met de restjes uit het dopsel. Als er iemand je tandpasta steelt, dan vraag je er aan iemand anders. for the sake of the metaphor: toen ik mijn 'nooddollars' uit mijn envelop wou halen om ze te wisselen tot Koreaan, om van te leven, bleek er van de 375 verwachte slechts 25 over te blijven. Slimme Chinezen! In plaats van de hele omslag te pikken halen ze er gewoon de grote briefjes uit - dan haalt de domme toerist zijn portefeuille uit, ziet de envelop en denkt 'ik heb nog al mijn centen.'

Niet dus. Al lang aangekomen in een veiliger land schudt hij de omslag tevergeefs uit.

Waarna hij een uurtje gaten in de grond stampt en roept van 'klotechinezen'. Wat de Koreanen doet kirren van plezier.

En dan de schouders ophaalt en denkt 'ah well.'

***

Concreet gevolg van dit alles? Ik kom ergens eind november al terug naar huis - voor onbepaalde duur.
Concrete oorzaak van dit alles? De uitbraak van varkensgriep in meerdere scholen in Korea heeft ervoor gezorgd dat er amper leerlingen zijn om les aan te geven, wat het schier onmogelijk maakt om als leraar aan de kost te komen. Logisch.

Maar ik vind het niet zo erg. Eigenlijk. Ik kom wel een andere keer terug. Om les te geven.
Bovendien ben ik dan terug voor de Grote Gebeurtenis. En kan ik hier in Seoul wat rondzwerven met mijn rugzak. Van vriend tot vriend, ze gaan me wel helpen. Ik heb zo'n minicomputer gekocht waarop ik ga proberen dat eerste verhaal af te werken - die eerste trek door Rusland, ik ben al bijna halfweg en het wordt maar eens tijd dat ik schrijf over aankomen in Berlijn, en madammen in uniformen die echte bevelen geven, niet dat soort met een knipoog. En dan neem ik de atypische vlieger en voor je finnair kan zeggen, sta ik al terug in Brussel.

Zoiets.

Klinkt als een plan?