Konijntjes in de maan

Ik heb gefeest. Gras onder de voeten. Pils in de hand; flets maar wel koud en eerder smaakloos. Maar dat komt ervan als je het thuisland verlaat en het thuisland toevallig bier brouwt dat hoofdzakelijk naar bier smaakt, hoppig en een beetje bitter. Niet soppig en naar suiker. Eigen schuld dikke bult. En de bom die rond twee uur 's nachts al tikkend in je kopje lag te wachten op ontsteking ook... Zo'n dingen, dat neem je er allemaal met de glimlach bij. Tot je bakkes ervan gaat scheuren. Het bloed stelp je met kleine servetjes die gelijk van plastic gemaakt zijn en dus niet echt absorberesterk.

Hi Seoul! Uw DJ festival mocht er zijn. Enorme camping, ik wou er wel op. Bericht aan mezelf: Koop een tent voor dat festival in de zomer. Of tenminste een slaapzak. Of tenminste een matje. Iets zegt me dat een matje hier in de zomer volstaat. Voor wie zich altijd al heeft afgevraagd waarom artiesten en festivalgangers het roerend over eens zijn over het feit dat Belgische festivals de beste ter wereld zijn dit: Het komt niet enkel door het bier (zie boven). Cornelius begon 105 minuten te laat. Rabbit in the moon begon twee uur te laat. Wat niets afdeed van het geweldige optreden: plots kroop er zelfs een van die gasten in een plastieken bal om over het publiek te rollen, aldoor met fluoriscerende stengels zwaaiend. Je moet er Amerikaan voor zijn dacht ik zo. Maar dat in het honderd lopend tijdschema amai... Stel je dat eens voor op pukkelpop. Zeg maar dag met het handje aan enig strak opgesteld podiumschema.

En alles wat erna kwam, heb ik al liggend op de grond meegemaakt met een baslijn in mijn kop die enkele zenuwen dichtkneep, vooral aan mn slapen en in mijn beide oogbol. Toen we in een rijtje stonden te wachten op een pendelbus ging ik bijna in zwijm van 't zeer, zeker toen een kleine koreaan achter me gelijk een wilde gek aan zijn zakje lijm begon te snuiven en ik de scherpe doordringende geur van modelvliegtuigjes gewaar werd. Dat trekt dan een beetje op bukken voor een vlieger die laag overwaait, gelijk in een film van Hitchcock

En bukken, ja dat deed hij wel die kleine Koreaan die zich gedroeg als een Roemeens straatkind. Al gauw lag hij op de grond met een beentje dat wat spastisch samen trok, ochere toch, en ze moesten hem een beetje verleggen want anders reed er misschien een taxi over zijn onderstel. Want die taxi's dat zijn vree rare dingen hier. Meedogenloos. Op bloed belust.

Oh ja. Een fotograaf ga ik nooit worden. Daarvoor vergeet ik te vaak mijn kodak. Of zijn mijn pielen plat. Of weigert het ding dienst. Maar dat komt ervan als je rekent op camera's die je gratis krijgt van een niet nader genoemde gsmprovider. De basis voor een fotoloze festivalnacht. Of filmpjes. Van gelijk wilde gek dansende koreaantjes. Il faut le voir, c'est magnifique!

Gelijk Al Swaerengen 't zou zeggen: I was in fucking wonderland. Maar dan gemeend. Trouwens. Ze geloven dat hier; dat er konijntjes wonen in de maan. Heb je dat nu al geweten? Allemaal wild en gek. En Dirrrrttyyyyyyy